Ιρανός Κούρος

Η ακρίβεια και οι χαμηλές αποδοχές μας μειώνουν κι άλλο την αγοραστική μας αξία, συνεπώς είναι πολύ δύσκολο να βρει ηλίθιους ο Σπύρος (Άδωνις) Γεωργιάδης να επενδύσουν στη χώρα μας. 

Σκέφτομαι να μεταφέρω τα μαγαζιά μου στην Αλβανία. Εκεί οι Αλβανοί και οι Αλβανές έχουν λεφτά να ψωνίζουν. Εντάξει, επειδή είμαι πατριώτης, θα έχω εκεί το 50% των εργαζομένων μου Έλληνες μετανάστες στη γειτονική αυτή χώρα.

Σύντομο ανέκδοτο στην Αλβανία: “Έλληνες μετανάστες”. 

Και όμως, υπάρχουν Έλληνες μετανάστες στην Αλβανία, στη Βουλγαρία και στη γειτονική Βόρεια Μακεδονία. Και στη Ρουμανία και στη Σερβία, και στην Τουρκία έχουμε συμπατριώτες μας που βγάζουν εκεί το ξερό τους το ψωμί.

“Για ένα κομμάτι ψωμί / δε φτάνει μόνο η δουλειά” λένε ακόμα οι Κατσιμιχαίοι. Σήμερα για ένα κομμάτι ψωμί δε φτάνει μόνο ο μισθός, χρειάζεσαι κι επίδομα για να συνεχίσεις να ψωνίζεις από φούρνους.

Παλιά είχαμε Έλληνες μηχανικούς, εργοδηγούτς κι εργάτες στο Ιράκ, στη Σαουδική Αραβία, στο Κουβέιτ, ακόμα και στη Λιβύη. Ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες έχτισαν μεγάλα κομμάτια από αυτές τις χώρεες, πριν τις κατακτήσουν οι έμποροι όπλων και πετρελαίων των ΗΠΑ. (Η Σαουδική Αραβία, η Αραβία της οικογένειας Σαούντ, εξαιρείται) 

Θυμάστε το "Χαβαλεδιάρικο" τραγούδι Ρασούλη Ξυδάκη που έλεγε ο Κοντογιάννης με ρεφρέν: "Τι κι αν είσαι απ' τη Λιβύη / εργατάκι και φτωχό / πιάσ' το νταχτιρντί να γίνει / μπατιρντί κανονικό / ..... να κομπλάρει ο Ανταμό."

Πώς θα σας φαινόταν αν ένα ελληνόπουλο πέρναγε δεύτερο σε πανεπιστήμιο του Ιράν και μιλώντας άπταιστα περσικά έλεγε ότι δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα και θέλει να ψηφίζει στο Ιράν;