(Δημοσιοποιήθηκε από 29η Ιουνίου. Φιλοξενήθηκε και στον ιστοχώρο του LIFO)
Λατρευτή μου μητέρα Ελλάδα,
Αφού έκλαψες για τους πάμπλουτους επισκόπους που ήταν πάντα με το μέρος των κατακτητών σου.....
Αφού έκλαψες για τους πρώην μαυραγορίτες, βρικόλακες καλών οικογενειών που ήπιαν το αίμα του λαού σου και μετά το έπαιζαν ευεργέτες με λίγα ψίχουλα στα σπουργίτια...
Αφού έκλαψες για τα βιβλία δήθεν ιστορίας σου που μας προστάτευαν από την αλήθεια...
Αφού έκλαψες για τους δωσίλογους που σε κυβέρνησαν, αλλά δεν ήταν θεοί κι έτσι πέθαναν κι αυτοί και σ’ άφησαν μόνη μαζί μου...
Αφού έκλαψες για όλους τους διάσημούς σου που χώρισαν και το σκυλάκι τους έπαθε διάρροια...
Αφού έκλαψες για το μεγαλείο που δεν είχες ποτέ, αλλά εξακολουθείς να ισχυρίζεσαι ότι το έχασες...
Αφού έκλαψες για όλες τις ποδοσφαιρικές σου ομάδες που κάποτε έχασαν αδίκως...
Αφού έκλαψες για τα παιδιά σου που έστειλες στην ξενιτιά κι ούτε να τα ξαναδείς μπροστά σου δεν ήθελες...
Αφού έκλαψες για τους πατριώτες σου που υποφέρουν καταδυναστεύοντας τους ξένους μετανάστες στον τόπο σου...
Αφού έκλαψες για κείνους που κάψαν τα μέρη και τα παιδικά τους χρόνια μπας κι αρπάξουν κάνα φράγκο για τουριστική ανάπτυξη μπετόν αρμέ...
Αφού έκλαψες για την παρθενιά σου από τη δεξιά μασχάλη...Τώρα σου επιτρέπω να κλάψεις και για μένα, Ελλάδα.
Αλλά δεν μου το επιτρέπεις εσύ.
Δεν ξέρω αν το μπορώ να το κάνω, δυστυχώς όμως θα σε συγχωρήσω γι' ακόμα μια φορά κι ας πιστεύω, πάλι, πως θα 'ναι η τελευταία.
Μετά τιμής,
Δημήτρης Τσακαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου