συνάδελφό μου στην ασφάλεια υψηλών προσώπων.
Τον είχε στείλει το αφεντικό του να ποτίζει τις μανταρινιές
στο εξοχικό του, γιατί εκείνος έπρεπε να βρίσκεται στην Αθήνα
κι έτσι τον συνόδευα εγώ. Κάποια γνωστή φίρμα μου θύμιζε,
ήταν πράγματι ψηλό πρόσωπο, που δεν τον είχα ξαναδεί
ποτέ από κοντά ώστε να εξιχνιάσω περί τίνος επρόκειτο.
Αλλά η έρευνά μου είχε ήδη ξεκινήσει. Περιμένοντας
να μου επιδέσουν το τραύμα, γιατί μόλις τον είδα σκόνταψα
κι έπεσα κάτω, είδα στην τηλεόραση πως τελευταία έλειπε στο εξωτερικό.
Για κάποιο λόγο τα κανάλια απέφευγαν να δείξουν τη φάτσα του.
Άφηναν όμως σαφή υπονοούμενα ότι ήταν εκεί.
Πήγαμε στην αρχή σ’ ένα επιστημονικό συνέδριο ιδρύματος
που έφτιαξε ο ίδιος για ν’ ασχολείται κάποιος μαζί του.
Είδα στην πόρτα έναν οπαδό του και κατάλαβα περίπου
όχι τι και ποιον θέλει, αλλά τι και ποιον δεν θέλει.
Είμαι ελαφρώς ανιστόρητος, αλλά όταν τον είδα να μιλάει στο βήμα
πίστεψα τη βαθύτερη σκέψη του.
Όλα καλά, μέχρι που ήρθαν τα μεσάνυχτα. Τότε κατάλαβα ποιος ήταν.
Άρχισε ν' αλλάζει μορφές.
Μέχρι που το αλάνθαστο αστυνομικό μου δαιμόνιο
βρήκε επιτέλους ποια μου θύμιζε το ψηλό πρόσωπο.
Τι ήθελε όμως;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου