Το “δικό μας” σύμβολο ειρήνης

Η Διεθνής Ειρήνη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε ανθρώπινο δικαίωμα, με σύμβολο το γνωστό διχαλωτό σχήμα, που αποτύπωσε η ιστορία από το αντιπολεμικό κίνημα της δεκαετίας του '60. Δεν αποτελεί όμως όμως το μοναδικό σύμβολο ειρήνης. Για κάποιο λόγο ένας συμπατριώτης μας “αναγκάστηκε” να φτιάξει άλλο.

Του Δημήτρη Τσακαλία

Θυμίζουμε τα άλλα δύο πιο γνωστά σύμβολα της Ειρήνης. Το πρώτο, σύνηθες ως έκφραση σε γραπτά, είναι ο κλάδος ελαίας των Αρχαίων Ελλήνων και το δεύτερο το ιουδαϊκό - χριστιανικό περιστέρι με κλάδο ελαίας κι αυτό.

Όμως η γέννηση συμβόλων ειρήνης δεν έμελλε να τελειώσει. Διαθέτουμε κι ένα σύγχρονο ελληνικό, που “ήρθε στον κόσμο” λίγο μετά την έλευση της νέας χιλιετίας, από ένα όνειρο του συμπατριώτη μας Δημήτρη Παπαγεωργίου, τον οποίο βλέπουμε να το εκθέτει στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, φωτογραφία του 2020.

"Ο Χριστός λαμποκοπούσε με τη φορεσιά του. Δεν φτάνεις εσύ εσύ τα περιστέρια, μου είπε, θα σου τα δώσω εγώ να κάνεις σύμβολο Ειρήνης”.

Το όνειρο ήρθε το 2004 και άφησε στη μνήμη του ΔΠ ένα σύμβολο, αχνό, αλλά συγκεκριμένο, όπως μας εξηγεί ο δημιουργός, που άρχισε να το σχεδιάζει δυο χρόνια μετά, το 2006 και το ολοκλήρωσε το 2009, με τη βοήθεια επαγγελματία γραφίστα.

Στον Καναδά αφού του είχαν ζητηθεί εικόνες του Ελ Γκρέκο

Αυτά έγιναν στον Καναδά, όπου έζησε ως “Ελ Γκρέκο”, ο 'Ελληνας στη γειτονιά του, από το 1965 ως το 1997, χωρίς να ξεχνά να επισκέπτεται την πατρίδα του έστω για διακοπές.

Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου είναι συνταξιούχος μηχανικός του υπουργείου “Γεωργίας”, νυν “Αγροτικής Ανάπτυξης” και μέχρι τη στιγμή της δημιουργίας γνώστης μόνο μηχανολογικού σχεδίου.

Στη φωτογραφία ο ΔΠ παρελαύνει κατά την 25η Μαρτίου 1949, σημαιοφόρος του Πρώτου Δημοτικού Σχολείου "Κωτσάκη" Τρίπολης. Μετά πήγε γυμνάσιο, το οποίο σταμάτησε στην Τετάρτη -τότε- τάξη, επειδή η μητέρα του είχε τέσσερα παιδιά και κάποιο έπρεπε να εργαστεί για να ζήσει η οικογένεια. Ο πατέρας δε ζούσε πια, σκοτώθηκε στην κατοχή σε μπλόκο στην Αρκαδία. Έτσι, “έπεσε ο κλήρος” στον δευτερότοκο γιο να να μάθει τέχνη. Η μητέρα όμως, δεν διέθετε χρήματα να πληρώσει σχολή, κάτι που οδήγησε τον Δημήτρη στις Βασιλικές Τεχνικές Σχολές Λέρου για δωρεάν φοίτηση. Σπούδασε το 1953 – 1954, το δίπλωμα του το έδωσε ο τότε βασιλιάς Παύλος, αλλά οι συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες. “Μέχρι και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Λέρος, όπως και όλα τα Δωδεκάνησα βρίσκονταν στην ιταλική επικράτεια. Και αυτό το νησί βομβαρδίστηκε από Άγγλους και καταστράφηκαν πολλά μηχανήματα της σχολής. Όταν πήγα εγώ είχαν μείνει μόνο τρεις τόρνοι και δύο πλάνες”.

1949. Βασιλικές Τεχνικές Σχολές Λέρου, από το αρχείο
του Νικολάου Νάκκα, μαθητή εκεί και αργότερα καθηγητή

Ο δημιουργός Δημήτρης Παπαγεωργίου ευελπιστεί να δει κάποτε το ονειρικό του σύμβολο υιοθετημένο από κάποια συλλογικότητα και -γιατί όχι- από κάποιον επίσημο φορέα. Σκέφτεται να φτιάξει μόνος του μια συλλογικότητα για “Το όνειρο της Ειρήνης του”.

Το πιο γνωστό “σήμα” της Ειρήνης σχεδιάστηκε από τον Βρετανό εικαστικό καλλιτέχνη Τζέραλντ Χόρτομ για την οργάνωση “Επιτροπή Δράσης κατά του Πυρηνικού Πολέμου” κι εμφανίστηκε πρώτη φορά την 21η Φεβρουαρίου του 1958, στο πλαίσιο εκδήλωσης διαμαρτυρίας κατά των πυρηνικών όπλων στο Λονδίνο.

Στην Ελλάδα έφτασε με τις Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης της δεκαετίας '60 και υιοθετήθηκε από τη Νεολαία Λαμπράκη. 

Κατά τη γνώμη του Δ. Παπαγεωργίου η δολοφονία Λαμπράκη δεν έγινε εξαιτίας του κινήματος Ειρήνης, αλλά διαφορών του συνεργαζόμενου τότε βουλευτή της ΕΔΑ με το Παλάτι.