Κουβέντα με τη μπείνα μου

Ο Κούλης, ο αυτοδίφραγκος ηγέτης, ορκίστηκε αυριανός μου πρωθυπουργός; Η πείνα μου χτύπησε την πόρτα που έφαγα στο συσσίτιο.

Τα χρήματα τα φάγανε τα χρυσά κουτάλια εις υγείαν των κορόιδων και πληρώνω πάλι εγώ.

Τα μηνύματα ήταν απογοητευτικά ή ορεκτικά, διότι δεν με χόρταιναν κι ας ήταν ψέματα. Ο Κούλης μού θύμιζε ότι θα μπερδέψω τη νηστεία με τη δίαιτα και την σαρακοστή με την κατοχή: «Ό,τι χρήμα περισσεύει απ’ το υπερπλεόνασμα δεν θα το δίνουμε στους κουρελήδες, αλλά στους πλούσιους να το βγάλουν στο εξωτερικό, κάτι που ενισχύει την ανάπτυξη στη χώρα μας και σε πολλές άλλες».

Γι’ άλλη μια φορά θα την έβγαζα τη μέρα με ψωμοτύρι μεσημεριού. Δεν ήμουν όμως τόσο τυχερός.

Δεν είχα το προσκλητήριο του Μάκη Χριστοδουλόπουλου, έτσι το ψωμοτύριο μου έπεσε απ’ τα χέρια. Όχι δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν: στο διάγγελμα του πρωθυπουργού πρώτο στο χορό το «Κάτω τα χέρια από τον Κούλη». Δεν είχα μπρος μου κατάρτι να δεθώ, όπως ο Μυθολόγος Οδυσσέας μη με παρασύρουν κι εμένα οι σειρήνες του περιπολικού ασθενοφόρου της πυροσβεστικής. Σε χρόνο ντετέ έκλεισα απεγνωσμένα τ’ αυτιά μου με κερί αναμμένο για να μη με παρασύρουν οι σειρήνες που εισέβαλαν από τα μάτια μου σαν ιός Η1Ν1 για όσους φοράνε στο μετρό μάσκες προστασίας:



Μετά από αυτό ήταν αναμενόμενο που δεν πήρα σάντουιτς από τον Γρηγόρη, τον καφετζή της γειτονιάς κάποιων άλλων που δεν ξέρω. Ήμουν σίγουρος ότι ανέβηκε πάλι η τιμή των γρήγορων τροφών στο δρόμο που καραδοκούσε στη γωνία: ο δρόμος για τη χλιδή και τις σπατάλες. Μασούλαγα τις λέξεις που χρειαζόμουν για να βρίζω αυτόν που έφταιγε: «Κάργα ΣΥΡΙΖΑίος και εγκληματικά φιλέλλην, αντί φιλελές, ο Νοίκος Μούντης, που με περισσό θράσος αναβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας».

Πήγα να πάρω ένα σακούλι κάστανα που θα έβγαζε άλλος από τη φωτιά και βρέθηκα άθελά μου -όπως όλοι ισχυρίζονται- σε ένα ακόμα εθνικό συλλαλητήριο με θρησκευτικές προεκτάσεις. Μπροστά μου δέσποζε ένα σύνθημα γραμμένο με κάπνα στον αέρα πάνω από τη στέγη της Βουλής: «ΜΗΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΣΣΕΤΕ ΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ».

Μια σύντομη περέμβαση από τα μεγάφωνα πέρασε από ένα μου αυτό και βγήκε απογοητευμένη από το άλλο: «Η Κασσάνδρα της έκανε δυσοίωνες προφητείες, δεν την πίστευε κανείς Τρώας, εκείνη όμως επαληθευόταν. Κούλης και Φώφη δεν είναι Κασσάνδρες, είναι το ακριβώς αντίθετο: Σερδνάσσακ. Τις δυσοίωνες προφητείες τους τις πιστεύουν όλοι οι δικοί τους, αλλά δεν επαληθεύονται. Για την ώρα κρατούν την Τροία τους».

Λίγο αργότερα συναντήθηκα αναπάντεχα μ' ένα πλούσιο γεύμα, αλλά το έχασα γιατί ξεστόμισα ασυνείδητα ένα προσβλητικό «Δεν το πιστεύω». Η αιτία ήταν άλλη:


Μια ώρα και πολλές διαφημίσεις μετά περπατούσα στο πεζοδρόμιο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στο ύψος του Εφετείου, όπου στραβοπάτησα και βυθίστηκα σε μια ακάλυπτη ΝΔ, όπως λέγεται, μια Νέα Δικογραφία δίχως πάτο. Για να με βγάλουν από κει αναγκάστηκα να υπογράψω δήλωση: «Η Ελλάδα ξεπέρασε τη χρεοκοπία και βγαίνει από τα μνημόνια χάρη στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Αν εμείς, λένε, δεν είχαμε χρεοκοπήσει τη χώρα δεν θα έρχονταν τα μνημόνια και τότε ο ΣΥΡΙΖΑς δεν θα κατόρθωνε ποτέ να κάνει ό,τι έκανε».

Στην ταράτσα του Μελάθρου της Θέμιδος είχε στηθεί δίκη με μορφή τοκ-σόου κατά μιας ακόμα ακροδεξιάς οργάνωσης:
-Πρωθυπουργός υπό προθεσμία και κυβέρνηση σε αποδρομή.
-Αντιπολίτευση με αναστολή.
-Για την ανομία στην Ελλάδα σήμερα φταίει ο ΣΙΡΙΖΑς επειδή είναι κυβέρνηση, για τον ίδιο λόγο που έφταιγε και για την ανομία στην Ελλάδα τους χθες όταν ήταν αντιπολίτευση, γιατρέ μου.

Τρελάθηκα. Κατάλαβα ότι η πείνα έπαιζε ταμπούρλο το στομάχι μου, αλλά τότε είδα έντρομος πως βρισκόμουν στα Εξάρχεια, όπου άλλοι πάνε και τρώνε, άλλοι όμως πάνε και τις τρώνε. Απέφυγα να μάθω σε ποια κατηγορία ανήκα εγώ κι έστριψα για πιο λαϊκά μέρη, όπου συνάντησα μια λαϊκή σοφία: «Δεξιοί στο Μαξίμου για να τ’ αρπάζουν και οι άλλοι να τις αρπάζουν».

Τότε μου ήρθε από τον τηλεοπτικό ουρανό άλλη μία νέα υποψηφιότητα ΝΔ. Μου ήρθε κατακέφαλα και κατάματα, αφού ήταν εικόνα:



«Πολλά είναι τα στελέχη της ΝΔ που θέλουν να κατέβουν υποψήφιοι», μου πέταξε στα μούτρα ο καντινιέρης της Πατησίων και Αιόλου γωνία με την Πανεπιστημίου στα Χαυτεία. Μιλούσε στον μυγοχάφτη πίσω μου και δε μου έδωσε την ευκαιρία να παραγγείλω ένα γερό τοστ να κλείσει την άδεια τοστιέρα που πλατάγιζε στα μάτια μου. Τότε το μάτι μου έπεσε σε μανταλάκια περιπτέρου με κυματιστές εφημερίδες: «Για την πλήρωση των θέσεων στα ψηφοδέλτια της ΝΔ θα γίνει διαγωνισμός του ΑΣΕΠ». Ο μυγοχάφτης κατάλαβε πού τραβούσε ο νους μου και μου ψιθύρισε εμπιστευτικά: «SOS στις εξετάσεις ο ποινικός κώδικας».


Μπήκα να φάω τα λυσσακά μου σ’ ένα εστιατόριο Αφγανών κάτω από την πλατεία Βικτωρίας. «Η δεξιά δεν φιλοξενεί εγκληματίες» άκουσα τον Έλληνα που δούλευε εκεί γκαρσόνια ως οικονομικός μετανάστης στο Αφγανιστάν. «Η ΝΔ επιβραβεύει εγκληματίες σε θέσεις αιρετών», είπε συνεχίζοντας. Τότε εγώ αντί να παραγγείλω κάτι να βάλω στο στόμα μου έκανα το λάθος να βγάλω από κει: «Βέβαια δεν είναι όλοι ίδιοι». Το γκαρσόνι απόρησε έτοιμο να να βγάλει μαχαίρι: «Το εννοάς, ρε;» Μάζεψα τα φτερά μου και είπα πατημένος στο πάτωμα: «Η χρυσαβγά για παράδειγμα, προτιμά δολοφόνους και τραμπούκους ή και εμπόρους μεταναστών. Η ΝΔ προτιμά πιο λάιτ εγκληματίες, όπως τσαμπατζήδες εργοδότες, μιζαδόρους καταχραστές δημοσίου χρήματος, απατεώνες δικηγόρους, παιδεραστές και άλλους ευγενείς παραβάτες του ποινικού κώδικα». Μετά έφυγα τρέχοντας από το αφγανικό εστιατόριο, ένα από τα χίλια που ως γνωστόν κατέχει η εγκληματική οργάνωση, ονόματα μη λέμε.

Βρέθηκα κάπου να τρώω γαύρο και ασυναίσθητα σκέφτηκα κάτι που μου έκοψε επιτέλους την όρεξη: «Φυσικά καλές ποινικές επιδόσεις έχουν και παράγοντες ή χούλιγκανς του Ολυμπιακού, αλλά κι αυτοί δεξιοί είναι. Έτσι καλύπτει όλους το αρχικό πόρισμα: ΄’Ο δικαστής δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά΄΄».

Τελικά έφαγα στη μάπα το τραγούδι του Σαββόπουλου που ταιριάζει με τον Νίκο Γεωργιάδη και όσους νεοδημοκράτες τον καλύπτουν. ΚΩΛΟΕΛΛΗΝΕΣ