Χειρότερα δε μπίνεται

Κάποιοι υπάλληλοι του ΟΣΕ στούμπωναν βαγόνια φαντάσματα
με εμπορεύματα και τα λεφτά για τη μεταφορά τα μοιράζονταν
οι ίδιοι μεταξύ τους και δίνανε και το κατιτίς στους ενδιάμεσους.

Αυτό, μάθαμε, γίνεται εδώ και δεκαετίες. Και όχι μόνο αυτό,
αλλά κάποιοι λεηλατούσαν βαγόνια και μηχανές και πουλάγανε
ανταλλακτικά. Όπως παλιά κάποια κλεφτρόνια που άνοιγαν
συνεργείο μοτοσυκλετών γι’ αυτή τη δουλειά.

Μάθαμε ακόμα ότι κάποιοι συνδικαλιστές εδώ κι ένα χρόνο
τα είχαν καταγγείλει όλα αυτά και πολλά άλλα και μάλιστα
επίσημα και μυστικά στη διοίκηση του οργανισμού.

Η υπόθεση όμως δεν τράβαγε κόσμο. «Εντάξει, κάποιοι κονομάνε,
κάποιοι πληρώνουνε κερατιάτικα. Στο τέλος θα μας πούνε και
ότι ο Κολόμβος ανακάλυψε και την Αμερική. Σιγά τ’ αβγά».

Για να το πάρουν είδηση δηλαδή ακόμα και τα (ανυποψίαστα επί παντός)
τηλεοπτικά κανάλια έπρεπε να έχει σασπένς το θέμα και να είναι
πιο εντυπωσιακό από μια απλή λαμογιά με λεφτά δικά μας.

Τι να κάνουν λοιπόν κάποια συνειδητοποιημένα μαύρα βαγόνια
φαντάσματα, σιγά-σιγά μη σπάσουνε τ' αβγά, την κοπανάνε
μουλωχτά από ένα ασθμαίνοντα συρμό και με περισσή αυτοθυσία
στουκάρουν με άλλο ακάθεκτο τραίνο που ακολουθούσε
ανυποψίαστο (κι αυτό) μία από τις χιλιάδες μαύρες διαδρομές.

Μετά ακολούθησε το τηλεοπτικό ξεκατίνιασμα.
Αφού το πήρε είδηση και η γιαγιά μου που έλειπε
για λουτρά στα Μέθανα τα τελευταία 25 χρόνια,
βγήκαν κάποιοι από το υπουργείο, πήραν τηλέφωνο
στη φωλιά των λαμογιών και είπαν:
«Γεια σας, όπως μάθατε και από τα κανάλια,
θα έρθουμε την τάδε μέρα για αιφνιδιαστική επιθεώρηση».
Ο Ραν-Ταν-Πλαν τους περιμένει έτοιμος να τρίξει
κι αυτός τα δόντια του σ’ εκείνον που του πάτησε
την ουρά δέκα λεπτά πριν ξυπνήσει. Τώρα όμως ξανακοιμήθηκε.

Κατά τα λοιπά, ο άρχοντας ΓΑΠ έκανε διακοπές στη Χαλκιδική
και για να μην αισθάνεται μόνος, κουβάλησε με πούλμαν
και τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ
(πρώην εκ-Κεντρική Επιτροπή) και ρίξανε και μια ξεγυρισμένη
συνεδρίαση για να μάθουμε ότι οι ζεϊμπέκηδες δεν θα επανιδρύσουν
το κόμμα τους. Μετά, ο αγώνας τέρμα, πάμε στην ταβέρνα.
(Και το πρωί παραλία ή πισίνα)

Ξεχάσαμε να κλείσουμε το χαζοκούτι και καλά να πάθουμε.
Τα δελτία μας σιγούρεψαν την πρόστυχη υποψία ότι κανείς δε φταίει
για τα βρ-ομόλογα που ροκάνισαν αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων,
κανείς για τα λεφτά που πέταγε στον αέρα βουταρία ο Ζαχόπουλος,
κανείς δεν επιτρέπει στον Ζορμπά να μιλάει για τις μίζες της Ζίμενς.

Η Παπαρήγα μας ενημέρωσε ότι, όποτε περισσέψουν,
δίνει κάθε 2-3 μήνες ένα μισθό πείνας στους εργαζόμενους
που απασχολεί σε επιχειρήσεις του κόμματός της,
αλλά απαιτεί από τους άλλους εργοδότες να δίνουν
κατώτατο μισθό 1200 € στους δικούς τους εργαζόμενους,
πας και γίνει επανάσταση.
Κι αν ακουστεί κάνα «Συντρόφ'σσα Παπαρήγα, γιατί μας δίνεις λίγα;»
τους απολύει και τους διαγράφει ως αντεπαναστάτες.

Ο Αλογοσκούφης μας συμβούλεψε ν’ αγοράζουμε φτηνό γάλα,
όπως οι φίλοι του επιχειρηματίες αγοράζουν φτηνούς ανθρώπους,
όπως και τον ίδιο.

Τι χειρότερο μπορούμε να περιμένουμε;
Μην ξυπνήσουμε αύριο και όλα αυτά μας φαίνονται φυσιολογικά;
Μα, θα γίνει κι αυτό, να μου το θυμηθείτε.
Αλλά ουδόλως θα κωλώσουμε, γιατί η αγαπημένη μας εθνική μπάσκετ
προκρίθηκε για το Πεκίνο.