Γιατρέ μου, τα χάπια σου

Γιατρέ μου, για το καλό του λαού ακρίβυνα
τα φτηνά φάρμακα μέχρι και 60%.
Ήταν απαραίτητο μέτρο γιατί ο Έλληνας
προσπαθεί να λύσει τα μεγάλα προβλήματά του
με ασπιρίνες. Τέρμα αυτό. Βαρέθηκα.
Ό,τι και να του συμβεί του Έλληνα, αρχίζει να οδύρεται,
«τα χάπια μου» και «τα χάπια μου». Τι το κάναμε;
Από δω και μπρος το μυαλό όλων θα στρέφεται σε ριζικές αλλαγές
και να γίνονται περδίκια.

Τα ακριβά φάρμακα από σεβασμό στην αγορά τα φτήνυνα
γιατί χρειάζονται στις μεγάλες, σοβαρές αρρώστιες.
Αν παρέμεναν ακριβά ποιος θα τα έπαιρνε;
Και θα πέθαινε αμέσως. Τώρα τραβάει κάνα χρονάκι
παραπάνω τη ζωή του και κονομάνε οι φαρμακευτικές
εταιρείες από την κατανάλωση και όχι από τις αρπαχτές.

Πρέπει να αισθάνομαι ευτυχής. Απαλλάχτηκε το βρώμικο χρήμα
από το Ζορμπά the Greek. Θυμίζω, γιατρέ μου, ο Ζορμπάς
του Καζαντζάκη πέθανε στα Σκόπια
κι εκεί ζουν σήμερα οι απόγονοί του.

Η Dora the Greek όμως, έλυσε το Σκοπιανό πρόβλημα
των Σκοπιανών. Έτσι, τώρα τα άτομα έχουν τη μούρη
να μιλάνε και για μειονότητά τους στην Ελλάδα.
Αλλά τα μάγια του ονόματός τους θα λυθούν
όχι στην Ελλάδα, αλλά μακριά από δω κι ακόμα παραπέρα,
γιατί εδώ δε σηκώνει η Dora τέτοια.

Ο Καραμανλής the Greek, δηλαδή εγώ, γιατρέ μου,
πήγε και μίλησα θαρραλέα σε νεοδημοκρατικό πανηγύρι
στην Ολυμπία, δίπλα στους σεισμόπληκτους,
τους πυρόπληκτους και όσους άλλους θεωρεί ο Εγώ πληκτικούς.
Ο Εγώ απεκάλυψε ότι για το καπέλο που μας φόρεσε
ο Πάνος Γερμανός έφταιγε ο Βουρλούμης,
επειδή είναι τίμιος και δεν κάνει ρουσφέτια στους φτωχούς,
όπως πολύ σωστά τόνισε ο Αλογοσκούφης.

Τι έμεινε πλέον να μας απασχολεί;