«Νο καύσιμα, νο πρόμπλεμ»...

… λένε οι Εγγλέζοι. Ίσως.
Εμείς που τα είχαμε όλα δε νοιαζόμασταν για τέτοια.
Κι ας βούιζαν τα ΜΜΕ ότι πάντα κάτι μας λείπει.

Για κάποιο λόγο μεταδιδόταν συνέχεια απ' όλα τα κανάλια

ένα απλό περιστατικό: τίμιος συμπολίτης μας βρήκε ξεχασμένο σε ταξί

μπετόνι γεμάτο με αμόλυβδη βενζίνη και το παρέδωσε

στην αστυνομία. Όλοι ήθελαν να τον βραβεύσουν από χέρι.

Η επιτροπή βραβείων τον αναζητούσε για να του επιδώσει το σύνηθες.

Από τις ουρές των βενζινάδικων της πόλης όμως,

κάποιοι έβλεπαν ν' ανεβαίνει αύτανδρος

στον ουρανό με καπνογόνα επακόλουθα

ο ύμνος της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου παραλλαγμένος:
"Γέμισέ το / το ...τιμημένο / δε μπορώ / δε μπορώ να περιμένω."
Οι βιαστικοί πολίτες είχαν ήδη βρει τη λύση για την έλλειψη βενζίνης.

Οι ταξιτζήδες είχαν την καβάντζα τους.

Η αγροτιά μας, παλιά πουτάνα, (με την καλή έννοια) δεν είχε πρόβλημα.

Ακόμα και οι επαίσχυντοι βομβισταί αργά ή γρήγορα

θα έβρισκαν τη λύση στο δικό τους πρόβλημα.

Ο στρατός μας όμως;
Τα Τεθωρακισμένα της πατρίδος μας ναι μεν
είχαν επιτάξει γαϊδάρους από τον Ιππόδρομο...

...το Πυροβολικό όμως δε μπορούσε να βρει πουθενά πρόβατα
να σύρουν τα κανόνια. Το καθήκον με αφύπνιζε.
Η Ελλάς κινδύνευε πάλι, από κάπου, όπως και τα περασμένα
200 χρόνια που δεν έπαθε τίποτα.
Τώρα όμως που κάποιες ξένες δυνάμεις έκλεβαν τα πρόβατα;
Η υπόθεσή μου ήταν δύσκολη. Μεταμφιέστηκα σε ληστή,
αλλά πάλι δε μπορούσα να εντοπίσω τους προβατοληστές,
ούτε είχα σοβαρή βοήθεια από κανέναν.
Μόνο από κάτι άσχετους που μου ζαλίζανε την έρευνα λέγοντάς μου
ακατανόητα πράγματα, περί ληστών τραπεζών.

Ένας γερορουφιάνος, ο Στραβοδόντης Τράγος με μασέλα…

… μου σφύριξε ότι τα φυλακισμένα πρόβατα βρίσκονταν
σε δύο χωριά που, όπως κατάλαβα όμως, δεν είχαν πρόβατα.

Το ερωτηματικό της ασάφειας κάλυπτε τη σκέψη μου.

Ποιοι ήταν οι προβατοληστές και ποιοι τα πρόβατα;

Ο φόβος της αποτυχίας με τσάκιζε. Πήγα γι’ άλλη μια φορά
να με παρηγορήσει το ποτήρι στο μπαρ των μπάτσων.
Φυσικά, με προφυλάξεις.

Κατά τις δώδεκα το μεσημέρι είχα πιει τόσο πολύ βότκα
που έβλεπα για κλέφτες τους εχθρούς κομμουνιστές ηγέτες
διπλούς κι επίσης πιωμένους.

Τους έβλεπα και κολλημένους στην κολώνα έξω απ' το μπαρ
να με κοιτάζουν φοβισμένοι ως καταζητούμενοι
για τις προβατοληστείες μαζί με αναρχικούς.

Όμως τελικά το αστυνομικό μου δαιμόνιο έδειξε πάλι την αξία μου.
Εντόπισα κάποια ελεύθερα πρόβατα, αλλά δε μου έφτανε αυτό.
Ντύθηκα κριάρι και παρακολουθούσα μυστικά τη βοσκή.
Τα υπόλοιπα θα τα μάθατε από τις εφημερίδες.
Ναι, είδα προβατοληστή προετοιμαζόμενο να προβεί
στην τελευταία του ληστεία. Την κατάλληλη στιγμή
το ένστικτο της βαρβατίλας δούλεψε μέσα στο κριάρι
που ενσάρκωνα και του την έφερα από πίσω.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: