ΒΕΝΖΙΝΗ, ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ

Να δούμε ποιοι μπάκακες θα χαρούν

με τη λήξη της απεργίας των φορτηγα-βατζήδων

που πάντα βρίσκει τη βενζίνη ακόμα πιο ακριβή.

Γιατρέ μου, γαμώ την κοινωνία μου, είμαστε γκαντέμης λαός.

Όταν έχουμε ανοιχτά βενζινάδικα και διυλιστήρια, δεν έχουμε βυτία.

Όταν βρίσκουμε βυτία κι έχουμε βενζίνη, δεν έχουμε λεφτά.
Αν παραμείνουν στο ιερατείο του Κολωνακίου τα Δ.Χ. φορτηγά,

τότε πρέπει να σεβαστούμε το νόμο, γιατρέ μου:

Αν μου ζητήσει κάποιος να του κουβαλήσω ένα έπιπλο

στη σχάρα του αμαξιού μου ή ένα ντενεκέ λάδι στη νύφη του,

πρέπει να με κλείσουνε στην ψειρού.

Άσε, γιατρέ μου που τώρα πρέπει να σεβόμαστε

και το κλειστό επάγγελμα του ταξιτζή:

Αν προθυμοποιηθώ να «πετάξω» κάπου τσάμπα

με το αυτοκίνητό μου, έναν άνθρωπο ή γκόμενα που δεν πολυγνωρίζω,

πρέπει, σύμφωνα με το γράμμα τωρινών νόμων,

να πάω μέσα σαν πειρατής, γιατί στερώ μια κούρσα από τον ταρίφα.

Να εφαρμοστούν κάποτε αυτοί οι νόμοι που το αναφέρουν ρητά,

γιατρέ μου!

Κοντά στο Π.Χ. δηλαδή το Παραδείγματος Χάριν,

γιατρέ μου, είναι και το Δ.Χ. δηλαδή Δημοσίου Χάριν;

Το Δημόσιο κάνει τη Χάρη στον κάθε νταβα-g να τ’ αρπάζει από εμάς;

Ποιος γαμάει όμως; Μπερδεύτηκα.

Πόσο είχε ο μήνας σήμερα, γιατρέ μου;

-Σινεμά σε παραπέμπω για να σου το πει η Βέμπο.

-Είσαι καλά, γιατρέ μου;