Αστυνόμος Γατίνης: Καψούρης διαρκείας

Κάτι δεν μου άρεσε στην ιστορία.
Η γυναίκα μου έβγαινε κάθε τόσο έξω.
Τη μια να κάνει βόλτα το ψάρι της…

Την άλλη να δει κουρτίνες και πάλι κουρτίνες.
Με το αστυνομικό μου δαιμόνιο σε πλήρη δράση
αθώωσα το ψάρι και υποπτεύθηκα
ότι η γυναίκα μου με απατά με τον κουρτινά.

Πήγα και τον βρήκα να του ξηγηθώ. Δε μου γέμιζε το μάτι.

Αλλά μου το μαύρισε.

Όμως την είχα καψουρευτεί.

Ονειρευόμουνα ξύπνιος τη μέρα του γάμου μας.

Την έβλεπα στον ύπνο μου στα καλλιστεία σαν «Γάτα Ελλάς».

Και με απατούσε μ’ έναν πανάσχημο.

Άκουγα από το πρωί ως το βράδυ σκυλάδικα ερωτικά τραγούδια
και νόμιζα ότι όλα είχαν γραφτεί για μένα.

Τραγούδαγα μέχρι το πρωί: «Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τραίνο».

Ευτυχώς είχε καθυστέρηση και εισακουγόταν η άπελπις βωίθια

που ζητούσα από την Κοινωνία.

Γύρναγα στους δρόμους κι εξέφραζα με συνθήματα σε τοίχους

τον αγνό έρωτά μου για κείνη.

Ήμουν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Οι ηλίθιοι οι συνάδελφοί μου με βλέπανε και νόμιζαν
ότι έγραφα συνθήματα για να διαφημίζω το καινούργιο τραγούδι
γνωστού τραγουδιάρη. Αντί να μου συμπαρασταθούν
έφτιαξαν και φαν κλαμπ υπέρ του.

Εγώ, ράκος. Για να συνέλθω έπρεπε να φάω κάτι.
Με βάραγε όμως η ανορεξία του καψούρη.
Έσπαγα να τηγανίσω δυο αβγά μάτια
κι έβλεπα δυο μάτια όλο έρωτα.

Αφού δεν γινόταν να φάω τίποτα, είπα,
για σωστή κι ελαφρά διατροφή να δοκιμάσω
μόνο το συμπλήρωμα διατροφής. Τσάκισα ένα πιάτο,
αλλά με χάλασε το κοτόπουλο που είχανε βάλει για γαρνιτούρα.