.

Το μπολερό των ματιών

Ανέμισε το κύμα / λευκή σημαία, κρίμα 

γλιστράει το μπολερό / κι αρχίζει το χορό

Στα χείλη φτάνουν μνήμες / σπασμένα λόγια, ρίμες

κι οι λέξεις ξεφυσούν / καιρούς που ακολουθούν

Ποιος δένει σε λιμάνια / με θύελλες φουστάνια 

Σε ποιον θα ορκιστεί / στα χίλια αν μοιραστεί

Ποιος κέρδισε πολέμους / χτυπώντας μόνο ανέμους

και ποιος θα τον νοιαστεί / προτού θυσιαστεί 

Ο Ήλιος χαιρετάει / τη νύχτα προσκυνάει

σκιά του μπολερό / το μαύρο νυφικό 

Στο δάκρυ αναμνήσεις / που θέλεις να μισήσεις 

μα πάντα θ’ αγαπάς / παντού αλλού κι αν πας