Το τέλος του Οχτώβρη το χρέος μου θα τό 'βρει

Τσελεμεντές για σκύλες και γάτους

Αν δώσουμε το λόγο σε ιστορικά πρόσωπα της χώρας μας, ο Γήπεδος Καραϊσκάκης θα πει ξεκάθαρα  ότι πριν από ένα σημαντικό αγώνα που εγκυμονούσε επεισόδια λέγαμε, «Εύχομαι να νικήσει το ποδόσφαιρο». Τώρα το αλλάξαμε. Χθες βράδυ νίκησε ο δήμος Πειραιά και για την ακρίβεια Πειραιωτών. Οι Πειραιώτισσες δεν ψήφιζαν όταν βαπτίζονταν οι δήμοι. Μετά το δραματικό αποτέλεσμα σε βάρος της μεγάλης κυρίας με το όνομα της νιότης «Γιουβέντους», ο ιδιοκτήτης της σκέπτεται σοβαρά να παίξει όπως ο Ολυμπιακός ομότιμός του.
Να κατεβάσει δηλαδή συνδυασμό να πάρει τον δήμο Τορίνου. Έχει να διδαχθεί και από τον ιδιοκτήτη  της Μίλαν που τον πρόλαβε και άρπαξε για μεγάλο διάστημα τον δήμο Ιταλίας.

Το ποδόσφαιρο του διήμερου μου έμαθε ότι η εποχή πριν την κρίση λέγεται πρόκριση. Άμα προκριθεί η ομάδα μας αισθανόμαστε άρχοντες της προηγούμενης εποχής.

Παλιά η μία κυβέρνηση άφηνε στην επόμενη καμένη γη. Τώρα αφήνει χρεωμένη γη απ’ όλες τις απόψεις. Θέλω να πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνήσει με θάρρος, χωρίς ΕΝΦΙΑσμούς.

Κάθε μέρα που περνά αφήνει και κάτι που με παραξενεύει. Ήξερα ότι πρώτα στα γιαπιά και άλλους εργασιακούς χώρους απαγορεύεται η είσοδος στους μη έχοντες εργασία. Σε άλλα επιτρέπεται η είσοδος, αλλά… Π.χ. από τον ΟΑΕΔ απαγορεύεται η έξοδος στους μη έχοντες εργασία. Τώρα ο νέος πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών απαγορεύει την έξοδο από το κεντρικό κτήριο τους έχοντες εργασία εκεί.

Να πω τώρα την κατακλείδα μου, ιστορική φράση το «Κουκ…ουαί τοις ηττημένοις». Ειπώθηκε πρώτη φορά μετά τις εκλογές Ιουνίου που στοίχησαν στη χήρα Θανάση Παπαρρήγα τη θέση της γενικής γραμματέως του κόμματος που μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές έγινε ΚΚΕ της ηττημένης.