Ο φόρος βγήκε παγανιά

Μια ζωή πλήρωνα φόρους κανονικά και ζητούσα πάντα αποδείξεις, επειδή κατακεραύνωνα τους φοροκλέφτες και δεν ήθελα να βρίσκομαι στη δικιά τους θέση. Κάποιες στιγμές όμως μου έμπαινε ο Διάολος στην τσέπη του μυαλού μου: «Γιατί πληρώνεις φόρους, ρε; Για να τα τρώνε οι εκλεκτοί του κυβερνητικού κράτους; Γιατί πληρώνεις εσύ αυτά που γλυτώνουν οι άλλοι; Εσύ είσαι φτωχός, ας πληρώσουν κάποτε και οι πλούσιοι».

Εξόρκιζα το Σατανά από την τσέπη και τη φορολογική μου δήλωση αλλά έβγαινα από τη μάχη με πολλές μελανιές στη φορολογική μούρη μου. Έβλεπα στον ύπνο μου το τελευταίο μου Ε1 γεμάτο μουντζούρες στα εισοδήματά μου. Τα έκανα λιγότερα. Ευτυχώς το μνημόνιο μου έκανε έτσι κι αλλιώς λιγότερα τα εισοδήματα ή τα μη εισοδήματά μου, οπότε γλύτωσα από ένα μέρος του ολονύκτιου και «καθενύκτιου» εφιάλτη μου. Πριν το Ε1 έπεφταν διαφημίσεις μέχρι να ξυπνήσω, όμως ο κομφερασιέ των ονείρων μου ήταν ο φοροκλέφτης Διάολος. Πώς να ξεφύγω από αυτόν που μου έλεγε να κλέψω την εφορία; Και δεν ερχόταν μόνο στον ύπνο, αλλά και στον ξύπνιο μου. Όσο βέβαια μπορώ να ισχυριστώ ότι είμαι ξύπνιος άνθρωπος. Κάθε που άκουγα είδηση για λίστες πιθανών φοροκλεπτών με καταθέσεις στο εξωτερικό και για επαγγελματικά σκάφη αναψυχής του εφοπλιστή που τα νοίκιαζε από τον εαυτό του για να πάει διακοπές και να γλυτώσει φόρους, κάθε που έβλεπα ή άκουγα για νοσοκομεία χωρίς γάζες, κάθε τόσο σκεφτόμουν πού πήγαιναν τα λεφτά από τους φόρους που πλήρωνα: στο βρόντο. 

Όμως από το βράδυ της 11ης Ιανουαρίου είμαι εντάξει. Όχι με τον εφορία, αλλά με τον εαυτό μου. Αποφάσισα να την κλέβω. Ευχαριστώ την κυβέρνηση που με έβγαλε από τη δύσκολη θέση. «Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα μας κάνει όλους φοροφυγάδες» είπε από το βήμα της Βουλής η Αλέκα Παπαλουκά, η «Μετανοείτε, μετανοείτε, μετανοείτε, αντικομμουνισταί, αντικομμουνισταί, αντικομμουνισταί». Για πρώτη φορά συμφώνησα μαζί της, αλλά θα το ξεπεράσω.