Λαός ενωΜΜΕνος, ποτέ νικηΜΜΕνος

Η Αριστερά διαθέτει δυναμικό και δυναμική για τον πρώτο σταθμό, αλλά κάνει χάρη

Ο ΣΥΡΙΖΑ, χαμένος σε παλιές δεκαετίες στελεχών του, πάντα εκτός εποχής και νεολαίας, ασθενούσε βαρέως στην επικοινωνία. Ειδικά όταν είχε υπουργεία κανείς δεν ήξερε τι έκαναν, γιατί οι υπουργοί δεν ήθελαν να πέσουν σε επίπεδο να γνωστοποιούν το έργο τους, αφού “ξέρει ο λαός”. Έφτασε να κάνει και εμπάργκο σε τηλεοπτικό σταθμό και στο ραδιόφωνό του. Τα είπαμε, ο Μητσοτάκης εγκαινίαζε έργα υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και δύο φορές. Αν σήμερα που όπως φαίνεται τα μέλη του αγανάκτησαν και είπαν ν’ αλλάξουν τα πράγματα, αν δεν γίνουν σήμερα αλλαγές τουλάχιστον στο Κόκκινο και στην Αυγή, πότε θα γίνουν; Εννοείται ότι ο υπεύθυνος επικοινωνίας του πρωθυπουργού Τσίπρα πρέπει να μείνει με τη σύνταξή του.

ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ / Μην παραμυθιάζεστε, στο τέλος θα φορτώσουν σ΄ εσάς τη δομική ασχετοσύνη τους. Είστε ο μόνος αντιπολιτευόμενος σταθμός και δε λέει να ξεκολλήσει από το 2,5%. Δε μπορεί να φταίνε πάντα οι άλλοι. Έχετε μία υπερφίαλη που καυχιέται ότι είναι η ψυχή σας και μεταξύ πολλών άλλων πλασάρει τον εαυτό της ως αρχισυντάκτριας στον 902 Αριστερά στα FM. Επιτρέψτε μου τη γνώμη, ως του πρώτου ανθρώπου που δέχτηκε να πάει εκεί στον Περισσό να συμμετάσχει στο στήσιμο του αρχικά “Ράδιο Ρο”. (Ριζοσπάστης) Την κυρία δεν την θυμάμαι καν σ’ αυτό το σταθμό. Ρώτησα κι έμαθα τώρα ότι απλώς έφτασε στην υποδοχή ειδήσεων, δουλειά που κάνει κι ένας δόκιμος. Κάποτε έκανα ένα δοκιμαστικό στο σταθμό σας, με είχε προσκαλέσει ο τότε διευθυντής προγράμματος και πρώην συνεργάτης μου και στο τραγούδι. Όταν τελείωσα το δοκιμαστικό -μια κι έξω για να μην ταλαιπωρώ- ο ηχολήπτης με ρώτησε με χαρά πότε ξεκινάω. Του απάντησα ότι δεν ξέρω. Ακριβώς έξω από το στούντιο παραγωγής “τυχαία”, όπως έβγαινα με περίμενε η κυρία και με ρώτησε πίσω από ένα ειρωνικό χαμόγελο αν τη θυμάμαι από τον 902. Φυσικά της απάντησα ευγενέστατα “όχι”. Ένα παιδί εκεί δίπλα, χωρίς να με γνωρίζει καν, μου είπε ότι δεν έπρεπε να το πω αυτό στη γυναίκα του αφεντικού. Ούτε που μου απάντησαν γιατί χάσαμε χρόνο με το δοκιμαστικό. Κανένα πρόβλημα, πήγα σε άλλους σταθμούς και τηλεοπτικά κανάλια. Έμαθα μάλιστα αργότερα ότι δεινοπαθούσατε μέχρι να πληρωθείτε κι ευχαρίστησα από μέσα μου για την επιλογή τους να μη με δεχτούν. Στο εύθυμο ενημερωτικό πρωινό τρίωρο που έκανα 7-10 στον επόμενο σταθμό που με ζήτησε και πήγα, μουσικός ήταν, είχα ακροαματικότητα 17,5% -τότε τα ποσοστά ήταν υψηλότατα- με γενικό ποσοστό του μέσου μετά βίας 3%. Καμία άλλη εκπομπή μετά από μένα, μόνο πλέι-λιστ. Το ίδιο στα ποσοστά και στον επόμενο μετά από τρία χρόνια. Της κυρίας το όνομα το είχα συναντήσει όταν ήμουν στον Σκάι, όπου μια απρόσωπη φωνή ακουγόταν σε μια ωριαία απογευματινή εκπομπή. Μίλαγε μισό λεπτό κι έπεφτε τραγούδι. Και θυμάμαι το όνομα επειδή μου είπαν ότι αυτή ήταν η σύζυγος του “διευθυντή” του δελτίου ειδήσεων, αυτουνού που δήλωνε διευθυντής του σταθμού. Θυμίζω, ο Γιάννης Αλαφούζος τιμούσε τη μνήμη του μακαρίτη διευθυντή Βούλγαρη και για χρόνια δεν κάλυψε αυτή τη θέση. Πέρασε καιρός από τότε, όλα όμως έχουν ένα όριο. Δεν θα χωνέψω ποτέ ότι ο άσχετος με το ραδιόφωνο τύπος που μου είπε κάποτε -το δοκιμαστικό το έκανα αργότερα- ότι δεν θέλει φίρμες στο σταθμό που έφτιαχνε, αλλά θα κάνει φίρμες νέους που τότε ξεκινούσαν. Σα να λέμε να ξεκινήσει ο Παναθηναϊκός στο πρωτάθλημα με την εφηβική ομάδα. Μετά όμως, σε μια διαδήλωση, ένας παλιός σύντροφος με βρήκε στην Πανεπιστημίου, το θυμάμαι σαν χθες και μ’ έβρισε, γιατί, είπε, ήμουν κι εγώ από τις “φίρμες” που αρνήθηκαν να πάνε στο σταθμό του κόμματος. Ευτυχώς δεν πέτυχα ποτέ μπροστά μου αυτόν που διέδιδε τέτοιες ηλιθιότητες για να δικαιολογήσει την αποτυχία του. Αφού του εξηγήθηκα με ρώτησε για ποιο λόγο ήταν στο σταθμό σας αυτή η κυρία. Του είπα για τη συγγενική της σχέση και δεν ξαναμίλησε