Με παράσυρε το ρέμα

Μου αρέσει να ψάχνω την ελληνική γλώσσα που μου βγάζουν τα ΜΜΕ. Κακοκαιρία Ηλίας, προσοχή, όχι της Ηλείας. Elias, αλλά όχι της ελιάς που θα μας πάει το Elias Oil στα φαρμακεία. Μέσα μου η Άλκη στης Πορτοψάλτη κραυγάζει με το χαρακτηριστικό ύφος της: “Να μπορούσα στα σύννεφα / να ’χα εγώ -όχι εσύ- ελαιόλαδο”.

Εκείνη τη στιγμή η λαϊκή σοφία πετάχτηκε από το μελλοντικό παρελθόν: “Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το ελαιόλαδο”. Πάρε λάδι και λίγο ξιδάκι για τα νεύρα σου στο ταμείο.

Είπα να ξεχαστώ από τις φωνές που ακούω και θυμήθηκα ότι ποτέ δεν πρέπει να έχω εμπιστοσύνη στην κλανιά. Άνοιγα την τηλεόραση να χαζέψω την κακοκαιρία Ηλίας μου ήρθε κατακούτελα μια 112 άμεση εκκένωση “...λόγω ξαφνικής και παρατεταμένης ηλιοφάνειας”. Δεν μου είπαν τι να εκκενώσω, δεν έχει σημασία, τους έχω από καιρό εκκενωμένους πατόκορφα.

Το παράθυρό μου αντιστεκόταν στην αγριοφωνάρα από τη χοάνη του Γύφτου με το Ντάτσουν που ήταν Τογιότα: “Αναμένεται ξαφνικό 112. Άμεση εκκένωση της μπαταρίας του κινητού σας”.

Τότε ένα “Εντυπωσιακά άτυχος ο Βόλος”, έπεσε από το πουθενά φασισμός (Τα)Βορίδης. Όλοι συμφωνούν μαζί του, κατά πως βλέπει καθένας το πράμα.

Ούτε τ' αθλητικά μου κάθονται. Έκλεισε το ΟΑΚΑ επειδή η στέγη Καλατράβα 2004 είναι επικίνδυνη να πέσει. Αν έπεφτε θα ήταν άτυχοι όσοι θα την έτρωγαν στο κεφάλι, όλοι όμως ακόμα τη χρωστάμε.

Μετά, όπως κάθε απελπισμένος, το ’ριξα στη θρησκεία, ατυχώς: Όταν ο Δημιουργός κοίταζε προβληματισμένος τον Γεωργιάδη που μόλις είχε φτιάξει, άκουσε τον Διάολο μέσα Του να Τον συγχαίρει ειρωνικά με συγκρατημένη αισιοδοξία: “Μπορούσες και χειρότερα”.

Και η Άννα Βίσση της γειτονιάς κάνει ντους τραγουδώντας από το φωταγωγό: “Εκατόν δώωωωωδεκα / κι ούτ’ ένα τηλεφώωωωνημα”.