Το ακούγαμε από τον γυμναστή στην πρόβα παρέλασης: “Ένα τ’ αριστερό, δύο το δεξί. Εν-δυο, εν-δυο”. Δεν τα μπερδεύαμε. Στο βήμα δεν έχει ενάμισι, ούτε δύο ένα. Γιατί τα λέω;
Αν ο Τσακαλώτος θέλει να κερδίσει -έστω μόνο καλό ποσοστό- ας εμφανιστεί ως εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγας. Τα από δω κι από κει, λίγο επαναστάτης και λίγο επιστήμων, λίγο ηγέτης και λίγο καθηγητής, λίγο αριστερός και λίγο ρεαλιστής μπερδεύουν και δεν πουλάνε στην Ελλάδα. Και γενικότερα να το δούμε στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξουμε:
Με αφορμή τη γραμμή Παππά, επέκταση της γραμμής Τσίπρα, από πού κι ως πού αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα πρέπει να στραφεί δεξιά για να κερδίσει και από άλλα ακροατήρια; Μήπως τα ακροδεξιά κόμματα στρέφονται αριστερά για να κερδίσουν ψήφους ανθρώπων που δεν είναι ακροδεξιοί; Και τέτοιοι ψηφοφόροι υπάρχουν, σύμφωνα και με τον Τσίπρα που σωστά τους έκανε προεκλογικά έκκληση. Όλα τα κόμματα γοητεύουν και “άλλους”. Μήπως όλοι όσοι ψηφίζουν ΚΚΕ είναι σταλινικοί κομμουνιστές;
Ας δούμε πού οδηγεί η ιδέα για “κερδοφόρα” πολιτική μεταστροφή”. Το ΠΑΣΟΚ με τον Βενιζέλο στράφηκε δεξιά και όχι μόνο δεν κέρδισε αλλά ωρίμασε απότομα την ενοχλητική “επιστημονική” στροφή δεξιά του Σημίτη και το “κίνημα” ακόμα να συνέλθει από αυτούς που έχασε. Επιβεβαιώθηκε και το όταν στρέφεσαι δεξιά χάνεις και από δεξιά. Πολλοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ πήγαν ακόμα και στη δεξιά και κάμποσοι έγιναν και υπουργοί. Όταν ένα κόμμα στρέφει τις θέσεις και την δράση του σε άλλο χώρο χάνει κύρος κι αυτό μεταφράζεται σε ποσοστά κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος προς τα πού.
Ο Μητσοτάκης έστρεψε το δεξιό κόμμα πιο δεξιά και υποδέχτηκε ψήφους και από αριστερά. Η ανάποδη στροφή φέρνει ανάποδο αποτέλεσμα. Το πανίσχυρο Κομουνιστικό Κόμμα Ιταλίας στη δεξιά στροφή του έγινε "Δημοκρατικό Κόμμα" (λες και δεν ήταν) και μετά έγινε πρώην κόμμα να ζούμε να το θυμόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου