ΑΕΙ-ΚΕΝΩΣΤΕ

Στις κενές θέσεις εισακτέων στα πανεπιστήμια φέτος θα κάθονται αστυνομικοί

Δε μπορεί κάθε επαρχιακή πόλη να έχει ένα πανεπιστήμιο, κάθε κωμόπολη μία σχολή και κάθε χωριό -εκτός από ελικόπτερο- να έχει ένα πανεπιστημιακό τμήμα. Τα δημόσια πανεπιστήμια θα είναι ελάχιστα κι εκεί θα φοιτούν ελάχιστοι. Ο ανταγωνισμός στις εισαγωγικές εξετάσεις φοβερός, θα μπαίνουν μόνο οι άριστοι, όσοι γράφουν 19 με τόνο και 20, τα παιδιά δηλαδή από τα καλά ιδιωτικά σχολεία, οι γονείς των οποίων θα έχουν λεφτά και για ιδιαίτερα μαθήματα από καθηγητές πανεπιστημίων και πάνω. Η πλέμπα που έχει λίγα λεφτουδάκια θα πηγαίνει στα κολέγια για τα δεύτερα πτυχιάκια και μισθουλάκια. 

Ε, όχι και πανελλήνιες! Τα παιδιά της ανώτατης τάξης φυσικά θα πηγαίνουν στα ακριβότερα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Η πλέμπα θα πηγαίνει σε ΙΕΚ για ψυκτικούς και συντηρητές ασανσέρ. Τα χαϊβάνια θα είναι γκαρσόνια το καλοκαίρι. Αυτή τη νέα γενιά θέλουμε, αυτή την Ελλάδα ονειρευόμαστε. Την αμερικάνικη Ελλάδα, τη Γραικία. Μέχρι εκεί. 

Θα κλείσουν όλα τα εμπορικά καταστήματα μόνο κάτι μεγάλες πολυεθνικές αλυσίδες θα δραστηριοποιούνται εδώ, αλλά για τα ψώνια μας εμείς έτσι κι αλλιώς πηγαίνουμε στο εξωτερικό. Δεν έχει έξω από τι Λονδίνο καταστήματα Χάροντς, δεν είναι όλες οι χώρες ίσες. 

Η Κεραμέως αποδεικνύει ότι κάποιο παιδί που δεν καταφέρνει να γράψει καλά στις πανελλήνιες, δε μπορεί να περάσει στο πανεπιστήμιο δεν αξίζει να έχει πτυχίο, πολύ περισσότερο χαρτοφυλάκιο υπουργού. Η ίδια δεν κατάφερε να περάσει χωρίς καν τους όρους αποκλεισμού που έθεσε η ίδια. 

Ποιος, είσαι ρε, ποια είσαι, κυρά μου, τι κατάφερες στη ζωή σου, γιατί έκανες παιδιά όταν δεν έχεις 250.000 δολάρια για το καθένα να τα σπουδάσεις στο Yale;

Οι σπουδές δεν είναι καλές για λαϊκά παιδιά. Παλιά λέγαμε απαξιωτικά “Γιατρός εκ Ρουμανίας”, τώρα επαινετικά λέμε, “Πυροσβέστης Ρουμανίας”. Αύριο ο γιατρός που σπούδασε στην Ελλάδα θα είναι μόνο για ενέσεις.

Δείγμα αμορφωσιάς υπουργού Παιδείας που λέει ότι κάποιος ή κάποια θέλει ή χρειάζεται να σπουδάσει για να βρει δουλειά. Η μόρφωση κάποτε ήταν δικαίωμα, αργότερα υποχρέωση, αλλά τώρα αποδείχτηκε ότι αποτελεί κοινωνικό αγαθό που κανείς δε μπορεί να το στερήσει από κανέναν, καμία ή από άλλο. Μην ξαναγίνει προνόμιο.