Το μυστρί και το κλαρίνο

Σαν και πέρσι τέτοια μέρα

Χούντα και κουλτουριέσαι στα γέλια.

Αφιεχωμένο s6αιρετικά / "Σε κοιτώ κι ακόμα πίνω. / Στο ' να χέρι το μυστρί σου / και στο γκώλο το κλαρίνο".

Στην περίοδο της Χούντας είχαμε όραμα τη Δημοκρατία, κάτι είχαμε να λέμε ρε παιδί μου! Σήμερα τι όραμα έχουμε; Να βγούμε στην τηλεόραση;

Για πολλά χρόνια μετά το '74 δε μπορούσαμε ν’ ακούσουμε δημοτικά τραγούδια στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση. Όλα μας θύμιζαν Χούντα. Τώρα μας γέμισε τσάμικο η τηλεόραση με πολιτικούς πρώτους πρώτους στα γλεντζέδικα σόου.

Επί χούντας ξεκίνησε και η τηλεόραση του Φωσκόλου και του "Όλα Καλά" που συνεχίζονται μέχρι σήμερα στα πρωινο-μεσημεριανάδικα . Το "Όλα Κακά" ξεκίνησε στα δελτία ειδήσεων.

Οι σημερινοί χουντικοί ακούνε, φανερά πια, τραγούδια Θεοδωράκη. Τι να πω; Δε μιλάω πάνω στα τραγούδια.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ / Στίχοι του Πυθαγόρα που εξελήφθησαν ως αντιδικτατορικοί: “Ο Γιώργος (Παπαδόπουλος) είναι πονηρός / κι αυτά που λέει μην τα τρως.”

Βέβαια τη μουσική την έγραψε ο Γιώργος Κατσαρός που μελοποίησε και τους στίχους του πρώην μέλους του ΚΚΕ Γιώργου Οικονομίδη και συνετέθη ο ύμνος της 21ης Απριλίου. Μπέρδεμα.

Το τραγούδι όμως με τον Σταμούλη τον λοχία έχει ακόμα πλάκα. Γι' αυτό ακόμα παραλλάσσουμε τους στίχους:

“....παλιό μου συμπολεμιστή / με το κεφάλι του στ' αυτί”.

“....πώς καταντήσαμε λοχία / ποιος είμ' εγώ ποια είσ' εσύ”.

 “Νύχτα στην Αμφιλοχία / είδα το Χριστό λοχία”.

“Έφαγα μια σούπα γλάρο / κι είδα το Χριστό φαντάρο”.

Πέθανε ο πραξικοπηματία Στυλιανός Παττακός στα 104 του. Μάθαμε τον επόμενο στόχο του Επίτιμου Μητσοτάκη.

Ο Παττακός βγήκε από τις φυλακές το 1990 λόγω ανήκεστης βλάβης της υγείας του. Τόσο μεγάλη βλάβη που δεν κατάφερε να ζήσει ούτε 27 χρόνια από κει και μετά. Ζηλεύει κι ο Κ. Μητσοτάκης που τον απελευθέρωσε.

-Δηλαδή τυχερός ο Παττακός.
-Σαββατοπεθαμένος.

Από το καρναβάλι της Χούντας.

Θυμίζουμε, για τον ύμνο της 21ης Απριλίου έγραψαν, μουσική ο πανταχού παρών καθεστωτικός Γιώργος Κατσαρός και στίχους ο Γιώργος Οικονομίδης. (Πρώην μέλος του ΚΚΕ)

Μετά τα εγκαίνια μιας μεγάλης έκθεσης αυτοκινήτων, ο αντιπρόσωπος - επιχειρηματίας απευθύνεται στο Παττακό (Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της χούντας), που έκανε ως συνήθως τα σχετικά εγκαίνια:
- Κύριε Πρόεδρε, ήταν μεγάλη τιμή για μας που εγκαινιάσατε την έκθεσή μας, σας ευχαριστώ, αυτό το αυτοκίνητο, τελευταίο μοντέλο της φίρμας που αντιπροσωπεύουμε, είναι ένα δώρο για σας.
- Αποκλείεται, απαντά ο Παττακός, δεν το δέχομαι σαν δώρο, πρέπει να πληρώσω.
- Εντάξει Κύριε Πρόεδρε, δώστε μας 500 δραχμές.

Και ο Παττακός βγάζοντας από το πορτοφόλι του 1 χιλιάρικο (δραχμές) απαντά:
- Ευχαριστώ πολύ, θα πάρω ... δύο.