Από 11/5/08
Έπρεπε να το εξιχνιάσω κι αυτό.
Πώς κρατούσαν κάποιοι την πρώτη γάτα της πόλης;
Μήπως ήταν απλές θεωρίες τα περί αδίστακτης μέλισσας
με δηλητηριώδες κεντρί κάτω από τη μύτη της;
Βρισκόμουν ήδη στο τέλος της κουραστικής μου έρευνας.
Κρυμμένος πίσω από το γκαζόν γνωστής βίλας έβλεπα την πικρή αλήθεια.
Κάποιος την είχε στο χέρι
Ήταν εκβιαστής;
Ναι, την είχαν φωτογραφίσει παπαράτσηδες να καταβροχθίζει
μπίρες σαν τηγανιά γαύρο.
Η υπόθεση είχε κλείσει. Οι άρχοντες θα πλήρωναν τη φωτογραφία
για να εξαφανιστεί. Όμως εκεί, πάνω στην επιτυχία,
άρχισε γυρνάει η τύχη μου ανάποδα.
Τόση ώρα κρυμμένος όμως είχα λυσσάξει στην πείνα τόσο πολύ,
που άρχισα να βοσκάω τις γλάστρες.
Κι ακριβώς εκείνη τη στιγμή με υποδέχτηκε η μαύρη γκαντεμιά μου.
Με πήρε είδηση ένα ρουφιανάκι που δεν το είχα προσέξει,
γιατί με παραφύλαγε κρυμμένο μέσα σ’ ένα παπούτσι.
Πριν προλάβω να καλυφθώ το ρουφιανάκι μου πέταξε ένα βάζο στο κεφάλι.
Ζαλισμένος άκουσα μια βροντερή φωνή πίσω μου: «Από πού ξεφύτρωσες εσύ;»
Είχα πεταχτεί για ένα κατούρημα. Η συνέχεια γνωστή:
Έδωσα σκληρή μάχη και νίκησα.
Ο Τζίμης Cat Τίγρης μ’ έκανε μαύρο στο ξύλο.
Ο μοχθηρός μάγος Cat De Spell μου έκανε ξόρκια.
Κι έγινα σαν το μακιγιάζ της Αγγελοπούλου.
Έτσι μπέρδεψα τον Φάντομ Κατ και τη γλύτωσα.
Αντί να με κόψει φέτες για τοστ, με πέρασε για τη Γιάννα
κι άρχισε να μου ζητάει δουλειά.
Στάθηκα στο ύψος μου κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Με αποτέλεσμα ο Κατ Σκέιτερ, που ερχόταν βολίδα πάνω μου,
να τα χάσει και να φάει μια ξεγυρισμένη σαβούρδα.
Κι έτσι βγήκα από το μπλε σπίτι των δολοφόνων ζώος και αβλαβής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου