Άκου, δικηγορίτσο

Ο δικηγορίτσος λοιπόν που δεν θυμόμαστε το κύριο όνομά του,

την Παναχαϊκή μου μέσα, ένα τσουβάλι βλακείες έχει αδειάσει

στα πόδια μας μέχρι στιγμής.

Κάποιος τον συμβούλευσε ή τον ανάγκασε να σταματήσει να βγαίνει

συχνά στις κάμερες και το πολύ να τον ακούσουμε από τηλεφώνου.

Κάτι είναι κι αυτό γιατί αν συνεχίσει να μας ανάβει τα λαμπάκια

θα τα κάψει. Είναι και κινέζικα.

Εμείς θα τον συμβουλεύσουμε τώρα τον δικηγορίτσο,

την Παναχαϊκή μου μέσα, για να ενισχύσουμε

την υπερασπιστική του τακτική:

Όλα τα θύματα αστυνομικών οργάνων, πιστολιών, χεριών και μυαλών

ήταν κάποτε η τυχαία εκπυρσοκρότηση. Πάει αυτή.

Τώρα όμως της πήρε τη θέση κάποιος εγκληματίας

ονόματι εξοστρακισμός. Αλλά ποιος είναι αυτός ο γνωστός άγνωστος

εξοστρακισμός; Να τον πιάσετε, κύριε αστυνομικέ μου

και να τον καταδικάσετε επιτέλους, κύριε πρόεδρα,

να τον στείλετε στα σίδερα, μπας και τη γλιτώσει κάνας άνθρωπος.

Προβληματίζομαι: Γιατί το κακό το κάνει ο εξοστρακισμός

και χτυπάει αυτόν που είναι απέναντι στον αστυνομικό;

Είναι τυχαίο που δεν υπάρχει εσωστρακισμός;

Γιατί ποτέ ο εξοστρακισμός δε γίνεται εσωστρακισμός;

Γιατί πάντα την πληρώνει ο άλλος και όχι ο αστυνομικός;

Γιατί όταν εξοστρακίζεται μια σφαίρα δεν γυρνά στον πιστολέρο;

Ούτε στα αμερικάνικα καουμπόικα δεν υπήρχε τέτοια γκαντεμιά.

Πείτε παρακαλώ στον δικηγορίτσο, την Παναχαϊκή μου μέσα,

πως ελέγχεται ως ανακριβής η πληροφορία ότι στις σχολές της αστυνομίας,

εδώ και χρόνια, διδάσκεται στα μελλοντικά όργανα της ησυχίας τάξεως

και ασφαλείας προαστίων μας, στη σκοποβολή, για να βρουν σίγουρα

το στόχο και να μην πυροβολάνε στο γάμο του καραγκιόζη,

πρέπει να μην στοχεύουν στο θύμα τους, αλλά στον κοντινότερο τοίχο,

πεζοδρόμιο, κολώνα ή φανοστάτη, διότι μόνο ο εξοστρακισμός

πετυχαίνει διάνα το θύμα στο δόξα πατρί.