Τα τραγούδια και τα μάτια σου

Τη νέα χρονιά όλα θα τα θυμηθούμε όλα ξανά και θα φτιάξουμε πάνω τους άλλες ιστορίες.

Μετά τη φτώχεια χτύπησαν το τζάμι και τις ψυχές μας άλλες εποχές. Των βολεμένων σχόλασαν οι γάμοι, λάγνες σειρήνες κράζουν στο ποτάμι και του διαόλου φτάσαν δανειστές που δεν αφήσαν στα μυαλά μας δράμι.

Απ’ τα μαλλιά σε νόμισμα δεμένες μάνα, πατρίδα, κόρη και χρονιές. Τους κλέβαν όνειρα και κοιμισμένες τις περιφέρανε κουρελιασμένες σε πρακτορεία και σε αγορές .  Πόσο σου μοιάζανε απορημένες!

Πόσες φορές χτυπήσαν οι καμπάνες !.. Γι’ άλλων πατρίδες είπες μαρτυρούν, άλλα παιδιά ζητούν από άλλες μάνες. Μα και σ’ εσένα στρέφονταν οι κάνες, είδες αργά τα όπλα ποιους χτυπούν κι ας είχες ασημώσει τις τσιγγάνες.

Ποιος μύθος φανταζόταν η απάτη στου φασισμού το μνήμα θα κρυφτεί. Δήθεν γριά απ’ του χάρου το κρεβάτι θ’ ανέβει πάλι στου θεού την πλάτη κι απ’ τη μορφή του ταύρου θα κλεφτεί. Θα συντριβεί μα θα ’χει αφήσει κάτι.