Ο Οδυσσέας γύρισε κατά λάθος στο σπίτι του, λες και τον είχε καταραστεί η Νικολούλη. Δεν ήθελε ο άνθρωπος να βουλιάξει ξανά στη συζυγική μονοτονία. Του άρεσε πιο πολύ να γυρνάει παρά να φτάσει στην Ιθάκη, όπως πολύ σωστά επεσήμανε και ο Καβάφης.
Μια μέρα ο πανούργος Οδυσσέας έγινε μάρτυρας ότι το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Κάπου στη Μεσόγειο λιγουρεύτηκε ψητά συκωτάκια που του μύρισαν από κάποια ακροθαλασσιά. Τότε εμφανίστηκε η Αθηνά και τον ρώτησε τι επιθυμεί περισσότερο και θα του το δώσει. Ο Οδυσσέας φυσικά δεν είχε ανάγκη τίποτα, αλλά τα συκωτάκια του είχαν σπάσει τα ρουθούνια και έκανε το λάθος και καλά να πάθει. Είπε «νόστιμον ήπαρ», δηλαδή «νόστιμο συκώτι». Την ώρα που πήγαινε η Αθηνά του δώσει συκωτάκι ορμάει ο πανταχού ακούων Όμηρος, που ως γνωστόν ήταν λογοκλόπος, αλλά επειδή ήταν τυφλός έπρεπε να γυρνά ν’ ακούει και να γράφει, αφού τότε δεν υπήρχαν κασετόφωνα και πολύ περισσότερο mp3. Εκτός από τυφλός όμως ο Όμηρος ήταν και θεόκουφος, δεν άκουγε καλά δηλαδή κοντά σε θεό ή θεά. Τότε αντί για τα συκωτάκια πέταξε βουταρία στους ραψωδούς της εποχής το στίχο του χωρίς νόστιμο ήπαρ, αλλά με «νόστιμον ήμαρ», τη μέρα της επιστροφής. Εκεί κόλλησε η Αθηνά, προτίμησε το ποιητικό «Go home», από τα λαϊκατζίδικα συκωτάκια. Έτσι, τον μάγκα τον καραμπουζουξή, (έπαιζε μπουζούκι ο μαύρος, αφού ήταν ρεμπέτης, γύρναγε δηλαδή από δω κι από κει) τον Οδυσσέα από κοσμοπολίτη τον έκανε πακέτο και τον κουβάλησε πίσω στην Ιθάκη, στην Πηνελόπη και τους ανεμιστήρες της που ευτυχώς εκείνη τους δούλευε κανονικά.
Συμπέρασμα: Ο Οδυσσέας γλύτωσε μεν τον καλλιτεχνικό διασυρμό του κερατωμένου, (Μενέλαος, Αγαμέμνων, Ισοβίτης του Αρκά κ.ά) επέστρεψε όμως σε μία σύζυγο η οποία είχε 20 χρόνια να υποδεχτεί το απαυτό κάποιου που του κάνει κούκου. Τέτοιες γυναίκες δεν γίνονται απλώς πουτσοπνίχτρες, αλλά σωστοί αποχυμωτές. Ως εκ τούτου (και εκ κούκου) τον ξεζούμισε και τον πέταξε σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Γι’ αυτό δεν ακούστηκε ποτέ τίποτα για τον Οδυσσέα μετά την επιστροφή του στην Ιθάκη. Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα γιατί ζούμε ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου