ΚΥΡΙΕ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ

Είμαι -ή από αύριο ήμουν- καθημερινός ακροατής σας. Μου γεννήθηκε μία απορία μετά την ακρόαση του πρώτου ημιώρου της εκπομπής σας. (Μετά, για να ηρεμήσω έβαλα Τρίτο Πρόγραμμα) Έχω ένα κατάστημα στο Δουργούτι και πουλάω εσώρουχα. Το κρατάω  κλειστό την Κυριακή για να βλέπω τα παιδιά μου. Κάνω έτσι ζημιά στον τουρισμό της χώρας μας; Ο τουρίστας που έρχεται να δει την Ακρόπολη θα κουβαληθεί στο Δουργούτι για ν’ αγοράσει αναμνηστικά σώβρακα;

Επιμένουμε. Είναι αδύνατον με ανοιχτά τα μαγαζιά την Κυριακή να πέσει χρήμα από τους ουρανούς για να ψωνίσει ο φτωχός λαός. Η ιστορία γίνεται για να κλείσουν κι άλλα μικρά-μεσαία εμπορικά καταστήματα που δε μπορούν να επωμιστούν το εργασιακό βάρος Κυριακάτικης λειτουργίας. Τους πελάτες και άλλων μικρών-μεσαίων μετά και αυτά τα λουκέτα θα τους πάρουν οι μεγάλες αλυσίδες. Αγοραστικό κοινό δημιουργεί η αύξηση μισθούς και τις συντάξεις. Τα υπόλοιπα είναι για αναδιανομή του κοινού. Και όταν οι γειτονιές δεν έχουν καταστήματα υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής τους.

Τον νέο αγορανομικό κώδικα, όνειρο των μεγαλεμπόρων, καταφέρνουν να επιβάλουν τώρα εν μέσω κρίσης που όλα γίνονται για να σώσουν το ελληνικό έθνος. Απελευθέρωση ωραρίων ακόμα και στα φαρμακεία. Σε λίγο το πιο απλό να θες ν' αγοράσεις θα το πάρεις από το περίπτερο με το γνωστό καπέλο, -αν το έχει- εκτός αν έχεις αυτοκίνητο ή μοτοσυκλέτα, λεφτά για βενζίνη ή όρεξη να πάρεις λεωφορείο, τρόλεϊ ή άλλο ΜΜΜ για να πας στο πολυκατάστημα στην άκρη της πόλης να το βρεις.