Επλανώμην παιδιόθεν πλάνην οικτράν. Ήμουν σίγουρος ότι ο Χριστός σου ήταν τοιούτος, απ' όταν ήμουν πιο μικρός, απ' όταν πρωτάκουσα και μέχρι σήμερα ακούω κάθε τόσο το «γαϊμώ το Χριστό μου». Δε μ’ ενοχλεί, δε με προσβάλλει, δικός του είναι, αυτουνού που το λέει, ό,τι θέλει τον κάνει, δεν ανακατώνομαι στα μεταξύ τους.
Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου βαριά προσβεβλημένο όμως κάθε που άκουγα το ίδιο για το δικό μου Χριστό. Δεν το μπαίρνει, ρε μαλάκα, ο δικός μου. Ο δικός σου το μπαίρνει. Στο θεατρικό έργο Κόρπους Κρίστι (και όχι Κράιστι που λένε οι τηλεαστέρες) στο έργο λοιπόν που έχει χορηγό επικοινωνίας τη Χρυσή Αυγή βγάζουν τοιούτο και το Χριστό του Ιούδα. Καλά να πάθει ο προδότης, χαίρομαι, ιχι!
Διακόπτουμε για μια μουσική ανάσα. Μόλις θυμήθηκα ότι η ευχή «γ… το Χ… μου» εμπεριέχεται και σε στίχους τραγουδιού από τις Μουσικές Ταξιαρχί(δ)ες. Όλοι τη Δευτέρα στο Σύνταγμα να κάψουμε αυτούς τους δίσκους, αφού τους κάνουμε 5-6 φορές πλατινένιους, γιατί θα χρειαστεί και να τους αγοράσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου