Γιατρέ μου, τελευταία δε με θέλει κανείς στην παρέα του. Μια πρόταση μόνο μου κάνανε κι αυτή ήταν πρόταση δυσπιστίας.Εδώ και μέρες φοβάμαι, γιατρέ μου, ότι οι Γερμανοί ξανάρχονται. Ο πρώτος Γερμανός που είδα ήταν ένας που πούλαγε, μεταξύ άλλων, συσκευές κινητών και αξεσουάρ. Για να ησυχάσω έβαλα τον ΟΤΕ ν’ αγοράσει αυτό το Γερμανό και μετά πούλησα τον ΟΤΕ σε άλλο Γερμανό. Από τότε ακούω φωνές από παντού:
«Δε θα πάρεις τον ΟΤΕ ποτέ / Γερμανέ, Γερμανέ».
Τι να κάνω, γιατρέ μου; Το Γερμανό; Να μην πω κουβέντα;
Φοβάμαι, θα γίνει εδώ Τουμπεκίνου.
Είμαι καλός άνθρωπος, γιατρέ μου.
Οι προηγούμενοι κλέβανε τα ασφαλιστικά ταμεία
και τ’ αφήνανε κλεμμένα. Κι εγώ τα 'κλεψα, αλλά δεν το άντεξα αυτό.
Επιστρέφω τα λεφτά στα ταμεία. Βάζω τ’ άλλα ταμεία να πληρώσουνε,
δηλαδή εσένα για να σε κάνω να αισθάνεσαι ελεήμων άρχοντας.
Εγώ αισθάνομαι απλώς υπερήφανος. Και όχι μόνο.
Αισθάνομαι Λόουν Ρέιντζερ, Σούπερμαν, Φλας Γκόρντον,
Ρομπέν των Δασών και λίγα λέω. Μη σου πω, μαλάκας.
Γιατρέ μου, περπατάω σταθερά στο δρόμο της μεταρρύθμισης
και όλοι γύρω μου, αντί για τ’ αποτελέσματα της πολιτικής μου,
βλέπουνε οχτάρια. 8% ανεργία, 8% μείωση του εισοδήματος,
8% πραγματικό πληθωρισμό, 8% αύξηση της τιμής της βενζίνης…
Τι να κάνω, γιατρέ μου;
-Να κόψεις το ποτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου