Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΤΟΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ 31/3/2008

Μ’ έπιασε χθες ο ψαράς στη Ραφήνα και μου είπε,
«Κοντεύω τα 70, πρόεδρε, πότε θα πάρω σύνταξη;»
Κώλωσα, γιατρέ μου, αλλά ευτυχώς αστραπιαία
με βοήθησε το πνεύμα Γιωργάκη που έχω πάντα χωμένο
στην κωλότσεπη για να με γαργαλάει.
«Keep Working», είπα του ψαρά και τον αποστόμωσα.
Δεν καταλάβαινε τι εννοούσα.

Ούτε ο Γιωργάκης καταλαβαίνει τι λέει.
Το κάνει μόνο για να βοηθά την επικοινωνία μεταξύ μας.
Και άλλα θέλει να κάνει, αλλά δεν ξέρει τι ακριβώς είναι αυτά.
Γι’ αυτό τα λέει. Είπα μια φορά να τον βοηθήσω.
Του πρότεινα να παίξουμε τριανταμία τοις εκατό.
Άκου πώς το σκέφτηκα εγώ.

Εγώ να δώσω στη μπάνκα μετά χαράς τον Αβραμόπουλο,
αλλά να δώσει κι αυτός το Βενιζέλο.
Να φτιάξουμε, γιατρέ μου, άλλο ένα κόμμα
να ’χουμε για να κάνουμε παιχνίδι.
Ουτοπώς, όποιος πιάνει 31% γίνεται πρωθυπουργός
και σχηματίζει κυβέρνηση μαζί με όποιον πιάσει 14%.

Αυτό είναι παιχνίδι, γιατρέ μου.
Όχι, θα καθόμαστε να μας κυνηγάνε οι Τσιπραλαβάνοι
και να λέμε αμάν για να πάρουμε ένα κωλοπρωτάθλημα.

Την Αλέκα θα συνεχίσουμε να την έχουμε εκπρόσωπό μας
στο Β-λακανικό κύπελλο. Της το χρωστάμε και της φτάνει.
Μην πω ότι πολύ της πέφτει.

Μια κι αλλάξαμε κατηγορία, γιατρέ μου και πήγαμε στο ποδόσφαιρο,
σκέφτηκα πως όποιος πάει να τ’ αρπάξει απ’ τον ΟΤΕ
πρέπει παράλληλα ν’ αγοράσει και μια ΠΑΕ.

Καλό, ε; Έλυσα και την απορία μου τι τον έπιασε το Βγενόπουλο,
έναν πρώην πρωταθλητή ξιφασκίας, να θέλει
τον Παναθηναϊκό, τη δική μου ποδοσφαιρική ομάδα.
Από αγάπη για την ξιφασκία το κάνει.
Αν πάρει την ΠΑΕ, η ξιφασκία δεν κινδυνεύει.

Πάντως, βλέπω, η αγάπη για το σύλλογο είναι ατράνταχτο άλλοθι
Πολλών επιχειρηματιών που θέλουνε να κονομήσουν.
Βέβαια, κάποιος άλλος που αγόρασε μια ομάδα του Πειραιά
-ονόματα μη λέμε, γιατρέ μου- δεν ήταν καν οπαδός της.
Τώρα όμως η ομάδα είναι οπαδός του επιχειρηματία και πατσίσανε.