Κάθε ασανσέρ έχει τουλάχιστον τρία συρματόσχοινα, αδύνατον να σπάσουν ταυτόχρονα αν όλα είναι σωστά και δεν έγινε φτηνοδουλειά. Και το καταφέραμε αυτό, όχι σε ασανσέρ τριώροφης κατοικίας, αλλά νοσοκομείου με αποτέλεσμα μεταξύ άλλων να τραυματιστεί άνθρωπος που είχε πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο, έφευγε, είχε ένα κάταγμα, αλλά δεν ήταν αρκετό.
Ο Ερυθρός Σταυρός έχει παράδοση στα ασανσέρ. Τον Αύγουστο ήταν ακινητοποιημένο πάνω από ένα μήνα το κεντρικό ασανσέρ. Μιλάμε για συντήρηση ετοιμότητας Ραν-Ταν-Πλαν.
Η εταιρεία συντήρησης των ασανσέρ αυτού του νοσοκομείου είναι ιδιωτική. Ό,τι δημόσιο παίρνει ο ιδιωτικός τομέας το κάνει χειρότερο. Η καθαριότητα δημοσίων κτηρίων, η προμήθεια σε μαθητικά συσσίτια, το ηλεκτρικό ρεύμα, οι ταχυδρομικές υπηρεσίες, τα λεωφορεία, τα τρένα, το μετρό Θεσσαλονίκης….
Η διοικήτρια του Ερυθρού Σταυρού ήταν μια κοπέλα με πτυχίο νοσηλεύτριας ΤΕΙ και το 2000 ή 2001 επί υπουργίας Αλέκου Παπαδόπουλου (πρώην υποδιευθυντή της ΕΡΤ) εποχής Σημίτη πρωθυπουργού ξαφνικά με παντελώς παράτυπη εσωτερική μετάταξη έγινε ως διά μαγείας διοικητική στο πρώτο ΠΕΣΥΠ κι από κει πάλι ως δια μαγείας επιμορφώθηκε στην ΕΣΔΥ. Μετά την είδαμε, επί δεξιάς ή καλύτερα επί σημιτικού Μητσοτάκη, να διοικεί το νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού, φτου-φτου, μακριά από τα ασανσέρ του.
Οι συνοδοί ασθενών σκέφτονται για σιγουριά να κρεμούν απ’ τα παράθυρα των ορόφων καλάθια των Μετεώρων με σκοινί για ν’ ανεβοκατεβαίνουν με ασφάλεια.
Καλά να πάθουμε, αφού ανεχόμαστε και πληρώνουμε τους βασανιστές μας, ούτε καν διαμαρτυρόμαστε, πηγαίνουμε με τον Ερυθρό Σταυρό στο χέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου