Τεχνητονοούμε -Τεχνοούμε, ναούμε

Το παρακάτω κείμενο που μπορείτε να διαβάσετε -το καλό που σας θέλω να το διαβάσετε- είναι προϊόν τεχνητής νοημοσύνης μου. Δηλαδή σκεφτόμουν με τεχνητά μέσα γύρω μου και μέσα μου, όπως κρασί, χαρά, τσαντίλα, αναμνήσεις από το μάθημα των νέων ελληνικών, τον αλβανοκηπουρό που με το μπρουμ-μπρουμ, τον ορχιοθραύστη, έδιωχνε φύλλα από το πεζοδρόμιο, δε λέω άλλα.  τα ευκόλως τεχνητονοούμενα παραλείπονται:

Στη Νέα Φιλαδέλφεια σέρνεται νωχελικά η οδός Ανακούς. Ανακούς, αν βλέπεις και περνάς από κει. Από πού προέρχεται όμως το όνομα της οδός Ανακούς; Η Ανακού ήταν σ’ εκείνες τις γειτονιές μια Αϊβαλιώτισσα πλύστρα που πάνω από τη σκάφη της, όχι στο ντους που δεν υπήρχε τότε, τραγούδαγε σκαφάτα μοιρολόγια, αμανέδες και τσιφτετέλια της Ανατολής. Με την τρομακτική φωνή της δεν έσπαγε γυαλιά, αλλά έδιωχνε ακόμα και ποντίκια, νυχτερίδες κι αράχνες, σαύρες, φίδια και δοσατζήδες από τη γειτονιά την έρημη εν ώρα υπηρεσίας της. Πάλευες να μην την ακούς. Την ξέρεις μόνο αν άκούς την Ανακού της Ανακούς. Εγώ προτιμάω την οδό Στρέιτ εκεί στην πλατεία Δημαρχείου Κοτζιά και Εθνικής Αντίστασης, με τα τρία επώνυμα, τη λένε και Τριάνα του Φρυδά.