19/11/23

Η αγάπη ΣΥΡΙ/ΖΑΛΗ

Άντε, μια μουσική ανάσα τώρα. Όλος μαζί: “Αδιαφορώ / κι αποχωρώ / γιατί ΕΓΩ στενό παπούτσι δε φορώ”.

Ο γραφειογιακάς κατεβαίνει πού και πού στο λαό μεταμφιεσμένος σε εργαζόμενο. Τον άκουσα με τα μάτια μου: “Εγώ παίρνω τ’ ομπρελάκι μου και φεύγω κι άσε με ν’ απομείνω μόνος μου. Δικαιώνω το ένα είναι το κόμμα”.

Για μένα το ερώτημα είναι πώς και δεν γιατί δεν κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑς να μαζέψει 500 άτομα στο μπλοκ του στην πορεία του Πολυτεχνείου, όπως έκαναν οι ομπρελάδες – καρεκλάδες;


Τότε εμφανίστηκε στην παρέα ο αγ(γ)ουροξυπνημένος που κωλοπονάει: “Πόσο περήφανος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ παντός καιρού για τη Σβίγκου με πιάνο γαλλικά και την ομπρελίτσα της; Τι ακριβώς κάνει αυτό το άσχετο κοντοκούδουνο εκεί; Αν έτυχε να ξέρετε, πείτε μου τι ακριβώς δουλειά έκανε πριν γίνει στέλεχος της νεολαίας, εκπρόσωπος τύπου του κόμματος και μετέπειτα γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής”.

Τότε μας ήρθε στο κεφάλι μια διαρροή: Στη συνεδρίαση της ΚΕ φωτεινή ταμπέλα αναβόσβηνε: “Παρακαλούμε παρκάρετε τις ομπρέλες και τα καλάμια σας έξω”.

Με την Παραδείγματος Χάριν Αλεξίου, μικρούτσικο ρεφρενάκι: (Μουσική Θάνος, στίχοι Ανδρέας) Να μου το πεις / τ’ αποχωρώ και πάλι / Να μου το πεις / Η αγάπη ΣΥΡΙΖΑΛΗ”. Το ψιλοπαραφράσαμε ως χορωδία: Μη μου το πεις το ενότητα και πάλι / Ό,τι κι αν πεις / το κιτάπι γράφει πάλη.

R-ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Νετανιάχου και Μητσοτάκης διαλύουν νοσοκομεία. Αν δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις για την υγειά σου είσαι Παλαιστίνιος χωρίς Γάζα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου