Αλληλεγγύη στη στάχτη στα μάτια

Ένα κόμμα μπορεί να προτείνει στα μέλη και φίλους του να ενισχύσουν συνανθρώπους τους μέσω συγκεκριμένων δομών και ειδικευμένων ανθρώπων. Μην παριστάνει τον ακτιβιστή και τα μαζεύει για να τα δώσει μόνο του. Ας διαβάσει ποιος είναι ο συνταγματικός του ρόλος. Μην ξεφτιλίζει τον δημοκρατικό θεσμό του πολιτικού κόμματος.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαθέτει ένα τμήμα που λέγεται “Αλληλεγγύη για όλους” και τώρα μαζεύει είδη για πλημμυροπαθείς. Αν αυτό δεν είναι λαϊκισμός, τι είναι; “Μας τα έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑς, είναι καλοί άνθρωποι”, νομίζετε θα λέει ο αυτός που εγκαταλείφθηκε από το κράτος; Το μυαλό σας και μια λίρα. Αν παριστάνετε μια κρατική υπηρεσία το κυβερνητικό κόμμα θα σας φορτώσει πολιτικό κόστος χωρίς ένα “ευχαριστώ”. Δείξε ποιος πρέπει να το κάνει αυτό, μην ενισχύεις τη δεξιά θεωρία περί ατομικής ευθύνης.

-Γιατί το κράτος δεν έδωσε αναγκαία στους πλημμυροπαθείς;
-Και τι είσαι εσύ που ρωτάς; Εσύ τι έδωσες;

Αν ο πνιγμένος δεν πιάνεται από τα μαλλιά του θα πιαστεί από τα δικά σου μαλλιά και θα σε πνίξει κι εσένα. Πιθανότερο είναι να ακούγεται, “Το κάνουν για να τσιμπήσουν ψήφους, άσε που τα δίνουν στους δικούς τους”. Δεν είναι δουλειά κόμματος αυτή. Γίνεται έτσι μέρος του συστήματος και θα του καταλογιστούν ευθύνες σαν να ασκεί εξουσία. Είναι δουλειά άλλων δομών, κρατικών, που πρέπει να υπάρχουν κι ένα αριστερό κόμμα οφείλει ν’ απαιτεί υποδομές για αλληλεγγύη και να πρωτοστατεί σε τέτοιες ακτιβιστικές ενέργειες, μέχρι να δεήσει το κυβερνητικό κράτος να μεριμνήσει. Υπάρχουν και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που οφείλουν να το κάνουν αυτό με χρήματα που δίνουν τα υπουργεία Εξωτερικών όλων των χωρών του ΟΗΕ. Το κόμμα δικαιούται και οφείλει ν’ απαιτήσει την κινητοποίησή τους, στις πλημμυρισμένες περιοχές τώρα, γιατί εμπίπτει κι αυτό στο αντικείμενο δραστηριότητάς τους.

Μην καλλιεργείτε τη λογική ότι μπορούμε μόνοι μας ως κόμματα, οργανώσεις, σύλλογοι, ομάδες, να σώσουμε την κοινωνία, να βοηθήσουμε πληγέντες, να ταΐσουμε τον κόσμο, να τους μάθουμε γράμματα, να φροντίζουμε την υγεία τους. Αυτά να γίνονται μόνο ως διαμαρτυρία που δεν τα κάνει η κυβέρνηση και να το απαιτούμε. Δεν είδα κάτι τέτοιο. Αν δεν είναι δουλειά της κυβέρνησης τότε δεν χρειάζεται να πάρουμε την εξουσία, ας αφήσουμε ήσυχα τα δεξιά κόμματα να κυβερνούν κι εμείς να σώζουμε. Τα κάνουν αυτά και πάμπλουτοι δεξιοί. Μέχρι υποτροφίες δίνουν για να γλυτώνουν φόρους.

Μη γυρνάμε σε μεταπολεμικές εποχές, στο σχέδιο Μάρσαλ. Είναι σαν να πιστεύουμε ότι είμαστε τριτοκοσμική χώρα κάτι που δικαιολογεί τον αυταρχισμό της δεξιάς. Μη συμβάλλετε κι εσείς ώστε να γίνεται η αλληλεγγύη ελεημοσύνη. Η ανθρωπιστική βοήθεια τότε σπάει τότε σε καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς.

Έτσι που το πάμε ίσως εκτός από τις μη κυβερνητικές πρέπει να δηλώνουμε και μη κομματικές οργανώσεις.

Παλικάρια, μη γίνεστε ελεήμονες, έτσι φροντίζετε να παίζετε σε ξένο γήπεδο. Αν το κάνουν κι άλλα κόμματα, θα πάτε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Θα κερδίζει στο τέλος πάντα αυτός που έχει πιο πολλά λεφτά. Τότε θα εξαγοράζονται ψήφοι. "Ψηφίζω αυτούς, γιατί μου έδωσαν δυο φορές φαγητό. Οι άλλοι μου δώσανε ψίχουλα." Κάτι τέτοιο θα λέει ο εξαθλιωμένος ξεχνώντας ότι οι ίδιοι που τον ελεούν “πλουσιοπάροχα” τον έφεραν σ' αυτή την κατάσταση. Κι αντί να τα ρίχνουν σ’ αυτούς θα βρίζουν εσένα που τους έδωσες λίγα.

Μην συνηθίζετε τον κόσμο σε κάτι ανάρμοστο να δέχεται υλική βοήθεια από κόμματα. Στις εκλογές θα βγαίνουν οι δεξιοί θα μοιράζουν κατοστάρικα και κανείς δε θα το θεωρεί ξεφτίλα. Θα παίρνουν τα λεφτά και θα τους φιλάνε τα χέρια. Μην κάνετε την απανθρωπιά “κανονικότητα”. Θυμάται κανείς σας τι έκανε ο γαμπρός του Έβερτ ο Δούκας, πρώην υπουργός, νυν δήμαρχος Σπάρτης; Ομολόγησε ο ίδιος πρόσφατα ότι μοίραζε από τσάντες λεφτά με τη σέσουλα σε σεισμοπαθείς και “...έτσι κερδίσαμε τις εκλογές του 2007”. Ένα αριστερό κόμμα που γίνεται κολαούζος τέτοιων πρακτικών είναι αριστερό;

Άκουσον-άκουσον, το ίδιο κάνουν και δημοτικές παρατάξεις πριν τις δημοτικές εκλογές, ενώ υπάρχουν άπειρες δομές γι' αυτό, ακόμα και υπηρεσίες δήμων. Θα φάνε γιαούρτια, από το νιάου-νιάου στα κεραμίδια της Θεσσαλίας, πιστέψτε με.

Κάποτε ένας ραδιοφωνικός σταθμός οργάνωνε, καλούσε κόσμο κι έκανε με το έτσι θέλω λαοσυνάξεις-δενδροφυτεύσεις, κάτι εντελώς παράνομο και φυσικά έξω από τον ενημερωτικό ρόλο που είχε να παίξει. Ο σταθμός μπορεί και οφείλει να βοηθάει επικοινωνιακά μία τέτοια ενέργεια που γίνεται από επίσημες ή όχι δομές, με την άδεια δασαρχείου-διεύθυνσης δασών, σύμφωνα με τις μελέτες αρμόδιων δασολόγων και φυσικά μετά από εγκατάσταση συστήματος ποτίσματος. Αν κάτι από τις επικοινωνιακές δενδροφυτεύσεις εκ του προχείρου που έκανε ο σταθμός εκείνος προέκυψε, όχι δάσος, αλλά ένα δέντρο, να μας τρυπήσετε τη μύτη.