Πολλοί, προφανώς και η ίδια, ποντάρουν στο ότι είναι γυναίκα. Αυτό, νομίζουν, θα φέρει εσωκομματικές ψήφους για την ανάδειξή της σε πρόεδρο, αλλά και ψήφους από το πλατύτερο ακροατήριο για την άνοδο του κόμματος. Αλήθεια; Αισθάνεστε περήφανοι και περήφανες και περήφανα γι’ αυτό; Κακώς.
Είναι σεξιστική αυτή η προσέγγιση, όπως πχ η ποσόστωση, σύμφωνα με την οποία γυναίκες υπερπηδούν αντιδημοκρατικά συνυποψηφίους τους σε τελευταίες θέσεις επειδή είναι γυναίκες και πρέπει να συμπληρωθεί ένα προκαθορισμένο ποσοστό εκλεγμένων γυναικών.
Εκτός αυτού όμως, η γυναίκα ηγέτης αποδείχτηκε ότι δεν περνάει ακόμα στην Ελλάδα. Ούτε η Λυσιστράτη αποτελεί εξαίρεση, ήταν ηγέτιδα μόνο των γυναικών. Έχουμε πολλά παραδείγματα:
Πρώτες αρχηγοί κομμάτων Δαμανάκη – Παπαρήγα. Η πρώτη έστειλε το κόμμα της, τον Συνασπισμό, εκτός Βουλής και τον εαυτό της εκτός Αριστεράς, η δεύτερη κατάφερε κι έχασε το 50% του συμπαγούς ποσοστού του ΚΚΕ που ακόμα δεν το ξαναείδε. Υπάρχει άλλη μία πρώην ελπιδοφόρα γυναίκα:
Με οικογενειακές περγαμηνές, η κόρη του παλιού πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κατέβηκε υποψήφια πρόεδρος στη ΝΔ και κατάφερε να εκλεγεί ο τέως προδότης Σαμαράς, αυτός που έριξε την κυβέρνηση του πατέρα της. Φταίει η απέχθεια για το σόι; Όχι βέβαια, αφού το κόμμα της αμέσως μετά τον Σαμαρά έβγαλε πρόεδρο τον μικρό της αδελφό. Η ίδια έφτιαξε ένα κόμμα που αμέσως έφαγε τα μούτρα του αν και είχε πολλούς εν ενεργεία βουλευτές και γερά στελέχη της δεξιάς. Μαζεύτηκε κι επέστρεψε στα πάτρια πολιτικά εδάφη.
Όποιος πιστεύει ότι το γυναικείο φύλο είναι πολιτικό προσόν είναι σαν να ποντάρει στην ελεημοσύνη απέναντι στις γυναίκες που τόσο υπέφεραν από την κοινωνία. Δεν τιμά κανέναν αυτό. Είναι σαν να λένε ότι στη σημερινή Ελλάδα έχει πολιτικά προσόντα ο δηλωμένος ομοφυλόφιλος, επειδή είναι δηλωμένος. Ούτε γι’ αστείο, σε καμία μάλιστα κοινωνική δραστηριότητα. Ο Έλτον Τζον έγινε θεός του τραγουδιού όχι επειδή έλεγε ότι είναι ομοφυλόφιλος, αλλά επειδή έφτιαχνε θαυμάσια τραγούδια και τα ερμήνευε μ’ εκπληκτικό τρόπο. Ο Καββαδίας τραγουδήθηκε από τους πάντες επειδή μελοποιήθηκαν με άριστο τρόπο άριστα ποιήματά του. Όταν άκουγε κάποιος ή κάποια ένα τραγούδι σε στίχους του δεν ενδιαφερόταν ότι ο ποιητής ήταν ομοφυλόφιλος και κομμουνιστής. Πάμε αλλού;
Λατρεύουμε τα τραγούδια του Κώστα χατζή, του Μανώλη Αγγελόπουλου, του Βασίλη Παϊτέρη ότι επειδή είναι Ρομά, αυτό είναι για λύπηση και τέτοιου επιπέδου καλλιτέχνες δεν την έχουν ανάγκη.
Τα προσόντα του πολιτικού είναι πολιτικά. Το ίδιο στην τέχνη, στην αγορά, στην επιχειρηματικότητα, στην επιστήμη, παντού. Η ομορφιά, η λαϊκότητα (το γκελ), η άνεση στο λόγο, η μαγκιά και ό,τι άλλο λειτουργούν ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής, σεξουαλικών προτιμήσεων και δεν ξέρω τι άλλο. (Ο ατζαμής Μητσοτάκης διαχειρίζεται επικοινωνιακά με τέλειο τρόπο τα πάντα και ωφελείται ακόμα κι από τα λάθη του και τα επιτεύγματα των αντιπάλων του. Μεγάλο πολιτικό προσόν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου