Το λουστράκι, ε;

Ο (π)σοφός γέρων Τζουμάκας είπε πριν γείρει για κλάσιμο ότι ο Κασσελάκης είναι μεταβατικός αρχηγός. Από ταξί ακούστηκε: “Δε μας χέζεις, ρε Νταλάρα, με τη Τζουμακία που σε βαράει!...”

ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΙΣΤΟ / Σ’ έναν ενημερωτικό ραδιοφωνικό σταθμό -ονόματα δε λέμε, μόνο μαγειρέματα- αμέσως μετά το μεσημεριανό μαγκαζίνο έχει ωριαία εκπομπή μία κυρία που δηλώνει αθλητική συντάκτρια, αλλά με τα λεγόμενά της προκαλεί αμφιβολίες αν θεωρεί τον στίβο άθλημα ή αγώνισμα. Κάθε μέρα φροντίζει να θυμίσει στους παλιούς και να ενημερώσει τους νέους ακροατές ότι είναι με τον Ολυμπιακό, ίσως επειδή νομίζει ότι είναι ενδιαφέρον αυτό ή για να διώξει τους άλλους. Επειδή η αθλητική ύλη της ή το γούστο της δεν αρκεί μια μία ολόκληρη κι ατελείωτη ώρα κατεβάζει και πολιτικά θέματα, ακόμα και με τηλεφωνικές συνδέσεις, ώστε να διώξει και τους λίγους αθλητικατζήδες από το ραδιόφωνο. Κάποιοι ακροατές όμως μένουν στη συχνότητα από αφηρημάδα ή βαρεμάρα. Ε, αυτούς τους διώχνει βάζοντας για μουσική μόνο χιπ-χοπ. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν χαρακτήρα και στη μουσική και στη θεματολογία τους. Κανείς δεν το ξέρει σ’ αυτό το ρημάδι ή μήπως η κυρία έχει γερό δόντι;

Άρχισε, συγνώμη, άργησε τις αμερικανιές η Αχτσιόγλου – Τζανακάκη, η "Δεν έχω ενέργεια για οποιαδήποτε θέση, ακρίβυνε το ρεύμα". Στη δήλωσή της ομολογία της ήττας της μίλησε για το παιδί της. Ακόμα δεν ντρέπεται. Έλεος. Αφήστε τα παιδιά σας ήσυχα. Το πήρε από τις δημοσιογραφάρες στο Κοκκινιστό που δε βρίσκουν κάτι πιο πειστικό να πουν. Τόσο μυαλό έχει. Όσοι δεν έχουν παιδιά μιλούν για τ’ ανίψια τους.

(Καν)ένα είναι το κόμμα: Δεν θέλουν αριστερές κυβερνήσεις, χαλάνε τη βόλεψή τους. Μιλάμε για τα ζώα που είπαν ότι καλύτερα να βγει η ΝΔ παρά ο ΣΥΡΙΖΑ (Παπαρήγα πριν τις εκλογές του 2015) και ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι η χειρότερη μεταπολιτευτική. Κουτσούμπας ο ανεπάγγελτος, χωρίς μισό ένσημο γαμώ το κέρατό του το τράγιο, αυτός ο χαμογελάκιας χασαποταβερνιάρης που δεν έψαξε ποτέ για δουλειά. Αυτός εκπροσωπεί την πρωτοπορία της εργα(σ)τικής τάξης

"Άντε, ρε λούστρο" ήταν χαρακτηριστική βρισιά του δεξιού. Λούστροι ήταν τα παιδιά των πιο φτωχών οικογενειών μέχρι και τη δεκαετία του 1970. Κανείς δεν ήθελε να είναι τα δικά του παιδιά και σκόρπαγε μακριά του, σαν να φτύνει, αυτό το ενδεχόμενο. Τα είδαμε και σε ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες ακόμα και όταν το στόρι διαδραματιζόταν στα χρόνια της Κατοχής. Τα λουστράκια, τα παιδιά με το κασελάκι πάλευαν να ζήσουν, μέχρι και να θρέψουν την οικογένειά τους. Κάποια κατάφεραν έτσι να τελειώσουν το σχολείο, άλλα και τεχνική σχολή, κάποια και πανεπιστήμιο. Θα αστειάκια για τα λουστράκια είναι απάνθρωπα, στο πλαίσιο γενικότερης κοινωνικής κατάρας. Κάποτε για όλα τα άσχημα της κοινωνίας έφταιγαν οι "Γύφτοι", μετά οι κο(υ)μουνισταί, Εβραίοι, οι μασόνοι, οι αναρχικοί, οι πούστηδοι, οι ξένοι. Δυστυχώς το συντηρητικό κόμμα με το σφυρί και το δρεπάνι είναι άκρως ρατσιστικό. Ξεκόβει το "καλημέρα" ακόμα και σ' αυτούς που εκφράζουν κάποια αμφιβολία για την ορθότητα της γραμμής του. Η αμορφωσιά επιτρέπει να κάνουν αστεία με το τι σημαίνει ένα επώνυμο, ανεπίτρεπτο και ξεκίνημα μπούλινγκ από το Δημοτικό σχολείο. Τουλάχιστον τα αμερικανάκια το έχουν ξεπεράσει αυτό. Θεωρούν το σπίτι και το επώνυμο άσυλα. Κανείς δεν κορόιδεψε δύο προέδρους της χώρας τους αποκαλώντας τους "Θάμνους" (Μπους)   

 

ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΙΣΤΟ / 25/9. Η πανέξυπνη Λου(μ)πάκη είπε πριν τη 1:30 μμ ότι τα μισά μέλη του κόμματος δεν ψήφισαν τον Κασσελάκη. Κάποιος να της θυμίσει ότι η αρχή της Δημοκρατίας δεν επιτρέπει ούτε έμμεση αμφισβήτηση αποτελέσματος, ακόμα κι αν είναι 50% + 1.