Να παραμείνουν, να ξαναπάνε τα ιπποειδή στα τουριστικά μέρη

Κάποιοι μας προτρέπουν να συμμετάσχουμε σε “κίνημα” για να καταργηθεί η χρήση υποζυγίων σε νησιά. Καλό είναι να ξέρουν ότι στην Ύδρα τα μουλάρια, εκτός από απαραίτητα πραγματικά υποζύγια μεταφορών, λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας αυτοκινήτων, είναι και παράδοση, κρατάει το νήμα από το παρελθόν. Το ίδιο και τα γαϊδουράκια στη Σαντορίνη. Η κατάργησή τους θα είναι πλήγμα και για την παράδοση και για τον τουρισμό. Το μόνο που μπορούμε -και πρέπει- να κάνουμε είναι πιο δύσκολο: να ζητάμε την τήρηση των νόμων που προστατεύουν θαυμάσια τα υποζύγια, απλώς δεν εφαρμόζονται, απλώς κάτι τύποι της ολοκληρωτικής κατάργησης δεν τους γνωρίζουν. Ρε, όταν οι αγρότες βασάνιζαν τα υποζύγιά τους, μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες, πού στο διάολο ήσασταν; Καλοί μου ηλίθιοι, σε όλα τα άλλα νησιά τα γαϊδουράκια, αφού τα “σεβάστηκαν’ με αγροτικές δουλειές που τελείωσαν και φωνή καμία, τα σκότωσαν, τα πούλησαν για ζωοτροφές, τα εξαφάνισαν από τα χωριά ή στην καλύτερη περίπτωση τ’ άφησαν κυκλοφορούν ελεύθερα, πεινασμένα και διψασμένα σαν φαντάσματα, πολύ δύσκολα θα επιβιώσουν. Γιατί να μην υπάρχουν μαζί και με άλογα; Γιατί να μην επεκταθεί ο τουρισμός και στην ιππασία, στη βόλτα ακόμα και με γαϊδουράκια, να τονίζεται και το χρώμα κάθε τόπου; Όχι μόνο ξαπλώστρες και μουσακά Εγώ όταν πηγαίνω διακοπές ή για λίγο στην επαρχία θέλω ν’ ακούω και γαϊδάρους να γκαρίζουν και κόκορες το πρωί. Τα μπαρ και τις ταβέρνες τα τρώω στη μάπα και στην Αθήνα.