Κερδοσκοποίηση

Γιατί λέμε “ιδιωτικοποίηση”; Αυτοί που παίρνουν κρατικές επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, ιδιαιτέρως  πρόνοιας, κερδίζουν με κρατική παροχή. Δεν είναι ιδιώτες, δεν είναι βλάκες, είναι κερδοσκόποι. Τέρμα η “ιδιωτικοποίηση”, ως λέξη. Από δω και μπρος ας λέμε το σωστό: “κερδοσκοποίηση”. Κι αυτό ποίηση είναι, όπως επί Σημίτη σκαρφίστηκαν το “μετοχοποίηση”, δηλαδή βουταρία ή σαλαμοποίηση δημόσιας επιχείρησης, πουλάω το κερδοφόρο και κρατάω το ζημιογόνο. Αυτό ήταν η ποίηση επί Σαμαρά – Βενιζέλου.

Ζητούσαμε τις προάλλες να ιδιωτικοποιηθεί, συγνώμη, να κερδοσκοποιηθεί και η Εκκλησία. Πέσαμε έξω γιατί η εκκλησία έτσι κι αλλιώς λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, χωρίς να ξεχνάμε ότι χαίρει της κρατικής βοήθειας, αφού αποτελεί το μόνο ίδρυμα που δεν πληρώνει τους υπαλλήλους του. Τέλος πάντων, πιστεύουμε ότι η Εκκλησία, για την ακρίβεια ο ανώτατος κλήρος, δικαιούται ν' ανεβάσει τις τιμές. Δε μπορεί να κονομάει περισσότερα ο γαμπρός από ένα γάμο, ούτε το κοράκι από μια κηδεία. Ακόμα, ο Παράδεισος δεν είναι φτηνό μαγαζί. Δεν θα κάνουμε και το καλάθι της πίστεως. Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα, όχι στον Παράδεισο. Εκεί μόνο όποιος έχει να συνεισφέρει γερά, όχι μόνο να πάρει. Η άφεση αμαρτιών να κοστίζει όσο μια εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Τι το κάναμε εδώ πέρα; Τα νοσοκομεία θα πληρώνονται αδρά για να παραγάγουν νεκρούς. Ο άλλος κόσμος θα τους παραλαμβάνει τσάμπα; Δεν είμαστε αποθήκη. Στο κάτω-κάτω οι φτωχοί έχουν δωρεάν το “Βόηθα Παναγιά”. Μέχρι εκεί. Αμήν.

Μετά το €ΣY θα κερδοσκοπήσουν και το νερό για να μη μπορούμε να ξεφύγουμε από πουθενά, δεν θα έχουμε λεφτά ούτε για να πνιγούμε σε μια κουταλιά νερό.