Στην Ελλάδα μια ζωή γίνεται της αρπαχτής. Αν σήμερα είσαι υπουργός δεν έχεις καμία αρμοδιότητα. Όλα αποφασίζονται από το Μαξίμου. Μπορείς μόνο βγαίνεις στα κανάλια και να διαφημίζεις αυτά που έμαθες ότι αποφάσισαν για σένα, μπορείς και ν' αρπάξεις κρατικό χρήμα να το τσεπώσεις, να το δώσεις σε κομματάρχες σου, όπου έχει υποχρέωση το κόμμα, αφού πρώτα κόψεις παροχές ώστε να περισσέψουν αυτά που θ' αρπάξεις.
Βγαίνει ο Δεξιός πρωθυπουργός και δουλειά του είναι πώς θα μοιράσει κρατική περιουσία και δημόσιο χρήμα σε γνωστούς, πλούσιους και μη. Ακόμα και στα εθνικά θέματα του Αιγαίου υπάρχει περιθώριο για κονόμα. Κάποτε στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου είχαμε αμυντικά άρματα μάχης και ο Ερντογάν μας έλεγε να τα αποσύρουμε. Το κάναμε όχι ως εθνική μειοδοσία, αλλά ως επιχειρηματική κίνηση, τα φώτα τους μας έδωσαν οι Γερμανοί που δεν επιτρέπεται να χαρίσουν όπλα, έτσι τα δώσαμε δωρεάν στην Ουκρανία και αγοράσαμε άλλα από τη Γερμανία, αλουμινένια, όμως και όχι αμυντικά, αλλά μεταφοράς προσωπικού, τα οποία δεν τα στείλαμε στα νησιά, αλλά στον Έβρο. Και οι μίζες για οπλικά συστήματα είναι νόμιμες.
ΓΛΩΣΣΑ
Αρπαχτή, αρπαχτικά, τ' αρπάζει, τον άρπαξαν, άρπαξε κρύωμα, αρπάξαμε σφαλιάρες, η αρπαγή της Περσεφόνης, άρπυιες, άρπα κόλλα, άρπισμα μι λα ρε φαλτσόρε.
Στ' αρπακτικά ανήκουν και τα κοράκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου