Απορίες Δευτέρας

Οποιαδήποτε σχέση με την επικαιρότητα είναι παραπολιτική.

Άγγλοι-Γάλλοι-Αμερικάνοι, μουλωχτά από Αλεξανδρούπολη κι ο Πούτιν τα πήρε στο Ουκρανίο. Οι άλλοι άναυδοι με το δάχτυλο στη μασχάλη. Περιμένοντας τον κοντό.

Πολύ σωστά η Αστυνομία διαφήμισε με περηφάνια ότι θα κάνει έφοδο σε λέσχες οπαδών για να βρει όπλα, ώστε να ειδοποιηθούν τα παιδιά και να προλάβουν να τα κρύψουν.

Μήπως τυχαία λέμε “έκθεση αυτοκινήτων” και όχι “αυτοκινητοπωλείον”; Όχι βέβαια. Τη λέμε έτσι επειδή πολύ απλά τ' αυτοκίνητα, τα καινούργια, μόνο τα χαζεύουμε. Ποιος έχει λεφτά ν' αγοράσει; Ο πλούσιος; Αυτός τα παραγγέλνει τηλεφωνικά με κατ' οίκον παράδοση. Κανονικά και τα δισκοπωλεία έπρεπε να λέγονται εκθέσεις δίσκων, αφού δεν αγοράζει κανείς πια cd, φυσικά τα καταστήματα με ρούχα έπρεπε να λέγονται εκθέσεις ρούχων, μην πω το ίδιο και για τα σούπερ μάρκετ εκεί που πήγαν οι τιμές.

Δεν χρειάζεται να κάνουμε στους πρόσφυγες τον βίο αβίωτο. Έχουμε τόσο καταπληκτικό επίπεδο ζωής που από τη βάρκα που τους φέρνει θέλουν όχι να μείνουν Ελλάδα, αλλά να φύγουν “για Ευρώπη”.

Απορώ. Ο Κουτσούμπας επιτίθεται σε όλους, αλλά δεν του επιτίθεται κανείς, κανείς δεν αντεπιτίθεται καν. Γιατί; Μήπως δεν τον παίρνουν στα σοβαρά; Για γραφικό τον έχουν; Εκτός αν φοβούνται όλοι ότι θα κάνει προλεταριακή επανάσταση και μαύρο ή καλύτερα, κόκκινο φίδι που τους έφαγε.

Παλιά το μυαλό μας καχύποπτο για πειραγμένα ταξίμετρα. Τώρα είμαστε καχύποπτοι για πειραγμένες δημοσκοπήσεις. Και φαίνεται ότι το πείραγμα γίνεται αποσπασματικά και πρόχειρα. Έτσι βλέπουμε ο κόσμος να είναι ευχαριστημένος από το κυβερνητικό έργο, αλλά το ποσοστό του κυβερνητικού κόμματος να πέφτει 0,2%. Την άλλη δείχνουν τ' αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης ότι ο κόσμος είναι απογοητευμένος από το κυβερνητικό έργο, αλλά τα ποσοστά του κυβερνητικού κ,όμματος κερδίζουν 1%. Φυσικά η διαφορά από το πρώτο στο δεύτερο κόμμα παραμένει πάντα μεγάλη. Αυτό το πετυχαίνουν οι δημοσκόποι.

Πέθανε ο ιδεολογικός «πατέρας» τού Μπολσονάρο, ο συνωμοσιολόγος και γκουρού της βραζιλιάνικης Ακροδεξιάς, Ολάβο ντε Καρβάλιο. Είδε τα χάλια του μαθητή του και δεν άντεξε; “Αν (αυτή η πατημένη παντόφλα) ο Μπολσονάρο είχε διαβάσει όσα γράφω, δεν θα είχε κάνει όσα κάνει… (δηλαδή υπάρχουν και χειρότερα) “...η μάχη των εκλογών έχει ήδη χαθεί”. (προφητεία)

Σε στιγμές καταστροφών ακούγεται, πολύ σωστά, το “Πού είναι το κράτος;” και κυριαρχεί στα στόματα προσώπων του δράματος και θεατών μια κριτική εναντίον του, όχι όμως εναντίον αυτών που το μικραίνουν και το αποδυναμώνουν, αλλά εναντίον της ύπαρξης του κράτους, ενώ ταυτόχρονα ο κρατικός μηχανισμός θεωρείται μοναδικός σωτήρας σε τέτοιες στιγμές και κουτσά-στραβά το αποδεικνύει και αρχίζουν ν' ακούγονται ψίθυροι για το νοικοκύρεμά του.