Μέτρα εσύ

Παγκόσμια ημέρα Πολιτισμού

 Τα μέτρα για τη μη εξάπλωση του κορονοϊού οδήγησαν στη μεταφορά πλούτου από τους φτωχούς στους πλούσιους. Απλά τα πράγματα. Πιο απλά πεθαίνεις στην πείνα.

Ο κόσμος χωρίζεται σ’ αυτούς που δουλεύουν πολύ, σ’ αυτούς που παίρνουν πολλά και σ’ αυτούς που τους δουλεύουν πολύ.

Όταν στα λεωφορεία μπαίνουν περισσότεροι και χωρίς μάσκες και ο ένας δίπλα στον άλλο, ποιος επιβάλλει την τάξη; Κανείς.

Όλα λένε κάποιοι είναι θέμα παιδείας και τελικά η Παιδεία είναι θέμα καταστολής.

Άλλα λέγανε πριν, άλλα λένε τώρα. Γιατί να τους πιστέψω τώρα; Αύριο μπορεί να λένε άλλα πάλι. Μπορεί να μου φανούν πιο διασκεδαστικά και θα κάνω πως πιστεύω αυτά.


Γράφουμε για όλες τις τσέπες. Και τις άδειες και τις τρύπιες και όσες τσέπες έχουν καβούρια.

Εκατό ιδιώτες βδέλλες, κλαίγονται όλοι με τη μία, στα δημόσια ταμεία για μεταξωτές κορδέλες. Τα φύκια τα τρώμε εμείς σαλάτα.

Πάντα κοντά στον πολίτη που τραγουδάει βρίζοντας από μέσα του. Τα λέμε κατάμουτρα, τα λέμε κατάμασκα.

Πλατείες για γερά κεφάλια.

Η πορτογαλική κυβέρνηση έδωσε στον απλό κόσμο για τον κορονοϊό πάνω 9 δισ. από τον προϋπολογισμό. Η ελληνική ούτε 2 και όχι μόνο σε όσους ψωνίζουν, αλλά στα περισσότερα τους πλούσιους που τα στέλνουν στο εξωτερικό. Σταγόνα στον ιοκεανό.

Έχουμε και τους ε(λ)πίτροπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Ε(λ)πιτροπής, το κολλέγιο των ε(λ)πιτρόπων. Μετά ή πριν μια συνεδρίαση μας ανακοινώνουν βαρύγδουπα ότι ελπίζουν να γίνει ή να μη γίνει κάτι.