Όταν παίρνουν επιδόματα οι φτωχοί έχουμε μοίρασμα της φτώχειας. Το καταδικάζω και τα θέλω όλα δικά μου, να ζήσω εγώ και ν’ αφήσω τους άλλους να πεθάνουν.
Δε θέλω να ζουν 100 φτωχοί στη γειτονιά. Θέλω δέκα από αυτούς να τα κονομήσουν και οι υπόλοιποι να πεθάνουν. Αυτός είναι αγώνας κι εύχομαι να νικήσω ο καλύτερος.
Ας αφήσουμε ήσυχους τον Θεό και τους πλούσιους. Δεν τους βλέπουμε, δεν μας ενδιαφέρουν. Μπορούμε να νικήσουμε μόνο τους κατώτερούς μας.
Το ξέρω ότι οι εργοδότες μάς πίνουν το αίμα και μας χρεώνουν και το μπουρί της σόμπας. Ξέρω ότι το γλεντάνε οι εργοπότες εις υγείαν των κορόιδων, αλλά εγώ είμαι από τους έξυπνους. Εγώ θέλω το υπουργείο να μη δίνει σε όλους, αλλά μόνο στον αεριτζή που μου δίνει δουλειά.
Εγώ φταίω που ο διπλανός μου είναι φτωχός; Εγώ φταίω που δεν τα καταφέρνει και πεθαίνει της πείνας; Εγώ θα τον πληρώσω ή το αφεντικό μου και μετά να τα κόψει από μένα; Δεν πειράζει ο φτωχός θα πάει στον παράδεισο. Αν όμως πεθάνω εγώ από την πείνα σίγουρα αυτός θα φταίει.
Εγώ δε θα γίνω ποτέ πλούσιος. Γιατί να τα βάλω με αυτούς; Για να γίνουμε όλοι φτωχοί;
Εγώ θα σώσω τον κόσμο; Εγώ θα σώσω μόνο τον εαυτό μου. Αν όλοι σώζαμε τους εαυτούς μας θα καταστρέφαμε τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου