16/7/18

Ρούβλι εκατό

"Ο καλός ο μύλος όλα τ' αλέθει", είπε ο γέρων πάει ίσιος και πρόβλεψε ότι θα συνθλιβούν, θα γίνουν ζάχαρη άχνη και τα εργασιακά δικαιώματα και τα πολιτικά δικαιώματα και τα ανθρώπινα και τα ζώινα, τα ζωώδη, αυτά που οι κουλτουριαρέοι λένε δικαιώματα στη ζωή. Θα λοιπόν μια κυβέρνηση ολικής αλέσεως. Πώς όμως θα φτάσουμε εκεί; 

Από το Μαξίμου-Μαξίσου-Μαξίτου, που έλεγε μικρός ο Κούλης, βγήκε ένα πουλάκι, ταχυδρομικό περιστέρι ήταν παλιά, παπαγάλος τώρα για να μιλάει στα κανάλια και είπε ότι ο Τσίπρας δέχεται και θα προκηρύξει άμεσα πριν το 15Αύγουστο πρόωρες εκλογές. Το γέλιο όμως του Κούλη, δεν κατάφερε να φτάσει από τα χείλη στα μάτια, γιατί πάγωσε λίγο πριν φτάσει στ' αυτιά, από τη συνέχεια του παπά Γάλλου που ήταν και τσατισμένος επειδή το Μουντιάλ το πήραν για τη Γαλλία παιδιά της μετανάστευσης από τις παλιές αποικίες της γριάς αυτοκρατορίας που έμεινε με τη μούρη μάρμαρο μετά το εκατοστό λίφτινγκ, που κάνει τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη να φαίνεται παιδούλα που δίνει τα λουλούδια στο γέρο Καραμανλή μόλις έβγαινε από το πλοίο στη Σκάλα της Πάτμου.

Και εκλογές, αλλά και δημοψήφισμα για τη συμφωνία των Πρεσπών. Ναι, ένα δεύτερο χαμόγελο άρχισε να βγαίνει πάνω στο πρώτο, αλλά αμέσως μετά πάγωσε κι αυτό και μάλιστα στο απόλυτο μηδέν του Κέλβιν, τους μείον 273 βαθμούς του Κελσίου. Ακούει, λοιπόν, από τον παπά Γάλλο:

“Καπάκι δημοψήφισμα για το αν θέλουμε να μείνουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι”.

Τότε η πιθανή έξοδος που στη γέφυρα του χωριού της λένε Γκρέγκζιτ, άρχισε να χορεύει το χορό του Ζαλόγγου, μάλλον τσάμικο ήταν. Η χαρά που αποκάλυπτε την πουτάνα ήταν: την έξοδο από την ΕΕ θα τη διαχειριστεί προφανώς η επόμενη κυβέρνηση.

Κι αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στην επόμενη παπά γαλλική κατραπακιά: να βάλουμε άλλο ένα ερώτημα στο δημοψήφισμα; “Θέλουμε να μείνουμε στο ΝΑΤΟ ή όχι;”

Ο χορός της τραγωδίας, τα αποτελέσματα δημοκο(σ)πήσεων στην αρχαία Ελλάδα, που δεν είχε σύνορα, αλλά πόλεις, έκρουε το χορικό του κινδύνου ως κώδωνα, κατά το “Για ποιον χτυπά η κοπάνα;” Το χορικόν:  “Τι διάολο, θα κάνουμε δημοψήφισμα μόνο για το αν θα μπει η ΠΓΔΜακεδονία στο ΝΑΤΟ; Να μη γκάνουμε κι ένα για μας;”

Το ερώτημα που, από κείνη τη στιγμή μέχρι αύριο και μεθαύριο, βασανίζει όλα τα καφενεία, τα κουρεία και τα δημόσια ουρητήρια Βήτα Αθηνών και περιχώρων, που έγιναν από δύο πέντε εκλογικές περιφέρειες και δύο αυτοδιοικητικές, σα να λέμε από δυο χωριά χωριάτισσες, το ερώτημα, είπαμε, είναι ένα: “Θα δεχτεί ο Κούλης αυτές τις πρόωρες εκλογές με τέτοια δημοψηφίσματα συνοδεία;”

Το ερώτημα όμως ήταν ψευδές, σαν λαϊκίστικο σουξέ, πρώην λαϊκό, γιατί όλοι οι κατοικούντες στην Καπερναούμ και στα Ιεροσόλυμα, γνωρίζουν ότι όπως δε μπορεί η αντιπολίτευση ν' αρνηθεί τις πρόωρες εκλογές, έτσι δε μπορεί ν' αρνηθεί και τα δημοψηφίσματα.

Τότε μια φυσική ξανθιά ιδέα πέρασε από το περουκίνι του Κούλι  κι έσκασε στην ομήγυρη σαν κούκλα τούρτας σε μπάτσελορ πάρτι του τσάμπα Γέιλ: “Αν ο Κούλης καλέσει το λαό σε αποχή;”

Πράγματι, είναι ιδέα γερή, ιδέα με αρχίδια, δηλαδή ορχιδέα, αυτό που λαϊκίστικα, πρώην λαϊκά, λέγεται αρχιδιά, δηλαδή ιδέα αρχίδι. Εδώ κοτζάμ Δεξιά, πρώην Καραδεξιά των Καραμανλήδων, έγινε αντιΝΑΤΟϊκιά, αντιευρωπαία, γιατί να μη γίνει και φρικιό που ζητά αποχή;

Ναι, αλλά το αποτέλεσμα των εκλογών και του δημοψηφίσματος βγαίνει από τους ψηφίσαντες, όχι από τους απέχοντες, πήρε το Λόγο κι είπε η απούσα από το κτήριο Λογική -των λόγων- και συνέχισε: άσε που ο Έλληνας ψηφίζει για διασκέδαση, έτσι η αποχή δεν προβλέπεται να  είναι και τόσο πάνω από το συνηθισμένο, τόσο όσο να ρίξει μούτρα στο πάτωμα και να τα κάνει ίσωμα.

Η εικόνα του Αβέρωφ Τοσίτσα γωνία από τον Βορειοηπειρωτικό τοίχο σκέφτηκε: “Θα συρθεί λοιπόν ο Κούλης με τη Φώφη παραμάσχαλα στις εκλογές που θα τον κάνουν πρωθυπουργό να διαχειριστεί την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ;” Η εκδοχή αυτή απέχει από την επιτυχία πολλά έτη φωτός.

Η σημείωση του συντάκτη πετάχτηκε στο παράθυρο μαζί με τις γόπες κι είπε πέφτοντας στο πεζοδρόμιο: “Τι θα κάνει η ΠΓΔΜακεδονίας με το δικό μας δημοψήφισμα, που την αφορά, δε μας ενδιαφέρει, αφού δεν είμαστε Γυφτοσκοπιανοί”, όπως νιαούρισε από ένα μπαλκόνι κάποτε ο Ελληνάρας Φραγκούλης το μικρό, Φράγκος το μεγάλο.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα φωτός η Ιστορία άρχισε να γράφει ότι για πρώτη φορά νικητής δεν θα είναι αυτός που κέρδισε τις εκλογές, αλλά αυτός που απλώς τις έκανε.

“Μήπως το πάγιο αίτημά μου”, είπε ο Κούλης στον εαυτό του, αλλά τον άκουσαν και οι άλλοι, “μήπως το αίτημά μου για πρόωρες εκλογές δεν είναι σωστή πολιτική επιλογή;” ΝΑΙ ψήφισαν από συνήθεια όλοι οι παρευρισκόμενοι παρακούσαντες.

“Σοβαρή επιλογή δεν είναι”, είπε ο Αϊνστάιν από τους πέρα στους πέρα κάμπους, πριν απορήσει αν είναι πολιτική αυτή η επιλογή ή οικογενειακή συνήθεια.
 
“Είμαι ηλίθιος”, ακούστηκε ο διάολος με τη φωνή του Κούλη στην Πειραιώς -όχι την τράπεζα- και κανείς δεν τόλμησε να φέρει αντίρρηση, γιατί με αγωνία κρατιόντουσαν όλοι μην κατουρηθούν από τα γέλια.

Τότε μια φωνή μπήκε από το ανοιχτό παράθυρο με το μελτεμάκι ή τον Μπάτη, τον άνεμο, όχι τον ρεμπέτη: “Δεν είσαι ηλίθιος, Κούλη, ζηλιάρης είσαι”.

Όλοι, απ' την κορφή μέχρι τις σόλες των παπουτσιών καταλάβαιναν: ο Κούλης που ως γνωστόν ψάχνει τι δουλειά θα κάνει όταν και αν μεγαλώσει, τελευταία, δεν θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής της γερμανικής Μπάγερν, μόνο η φανέλα με τ' όνομά του έμεινε και μάλιστα άπλυτη, γιατί η επίσης γερμανική Ζήμενς δε μπορεί να χαρίσει πλυντήριο στη Μαρέβα, μην φεύγουμε όμως από το θέμα. Ο Κούλης τελευταία θέλει να γίνει αρχισυντάκτης εβδομαδιαίας εφημερίδας, αλλά τα έκανε θάλασσα, γιατί κάρφωσε το αποκλειστικό και μάλιστα από το βήμα της βουλής μπροστά στις κάμερες και τα έκπληκτα μάτια των λογής-λογής ψηφοφόρων.

Αποκάλυψε την επικείμενη αναφορά, στο χωριό τη λένε ρεπορτάζ, ότι τ' αδέρφια του Τσίπρα διακανόνισαν επιχειρηματικό τους δάνειο.

Και το κακό δεν είναι ότι αφού το κάρφωσε προκαταβολικά η είδηση δεν έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία, έκανε πως σκάει βιαστικά, όχι στον Σκάι, αλλά στα πανέξυπνα Παραπολιτικά, που στη βιασύνη τους το έβγαλαν πριν τον τελικό του Μουντιάλ.

Το μόνο που κέρδισαν είναι ότι η είδηση διαψεύσθηκε στην εφημερίδα, αλλά στον επίδοξο αρχισυντάκτη της, τον Κούλη, που φέρθηκε σαν ψώνιο στις εκπτώσεις. Και τον διέψευσε η ίδια η ιερά τράπεζα Πειραιώς.

Τώρα ο Κούλης είναι αναγκασμένος να της υποβάλλει αγωγή για κατασπατάληση δημοσίου χρήματος. Την αγωγή όμως την τρώει και η Τράπεζα της Ελλάδος, δηλαδή ο σύμμαχός του Στουρνάρας, που υποτίθεται ελέγχει από μνημόνια και μετά όλες τις τραπεζικές εργασίες.

“Κούλη, μπλέξαμε¨, έγραψε στο μυαλό του πρωτοσέλιδα ο Κήρυκας Χανίων, για το δάνειο που δεν κατάφερε να διακανονίσει παρά μόνο μετά από 10-12 χρόνια απληρωσιάς του, όταν το πήραν είδηση οι κακές εφημερίδες.

Τίποτα χειρότερο δε μπορούσε να του συμβεί του Κούλη είπαν κάποιοι άσχετοι, πολύ άσχετοι, γιατί αμέσως μετά βγήκε στη φόρα ότι τα συλλαλητήρια γίνονταν με Ρούβλια. Το είπε και ο γέρων πάει ίσιο; “Πω-πω-πωφ συλλαλητήριο! Ρούβλι εκατό”.

Δεν υπάρχουν σχόλια: