ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΓΑΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΓΟΛΙΑΘ

Επίκαιρο από 22/5/08

Η πόλη είχε γίνει πια φάρμα των ζώων. Μόνο που ζώα ήμαστε εμείς.Οι κερδοσκόποι ήταν πια αγελάδες. Καλύτερα να είχαμε ξεχάσει και το γάλα της μάνας μας.


Οι κερδοσκόποι-αγελάδες μας πουλούσαν στα μούτρα και φυσικό αέριο.


Τα περιστέρια ήξεραν πώς να δείχνουν ότι δε μας σέβονταν.


Η νεολαία ανέτοιμη ν’ αλλάξει τον κόσμο.


Τ’ αποθεματικά των ταμείων αδύνατον να χρησιμοποιηθούν.


Τα γουρούνια μάς έκαναν πλάκα με τα οικονομικά μας


Οι πνιγμένοι στα χρέη από το πλαστικό χρήμα, ζητούσαν βοήθεια με ηλεκτρονικό τρόπο.


Οι υπόλοιποι όμως, καμένοι από χέρι, έσκυβαν στο ψυγειάκι για να τους κόψουν το κεφάλι δροσερά ή να τη φαν και να ’ναι κρύα.


Ο γείτονας σύμμαχος μας έλεγε ότι για να σωθούμε έπρεπε να φορολογήσουμε το Μηνά. Ναι, αλλά ποιο Μηνά;



Η Αστυνομία της πόλης αγρόν ηγόραζε στα καμένα.


Ο διευθυντής μου ήταν κατά παράδοση από την Κατοχή αγγλόφιλος (ένεκα ο πατέρας του) και μόνη του δουλειά ήταν να κάθεται και να καρπώνεται τις δικές μου επιτυχίες.


Ο βοηθός μου ο Κοτόπουλος νόμιζε ότι επιτέλους μπήκε στο πετσί του ρόλου του.


Δηλαδή πάλι μόνος μου εναντίον του συστήματος των κακών. Έπρεπε να βρω γιατί το ηλιέλαιο πουλιόταν πια στα βενζινάδικα