Υπάρχει ραντεβού μας στα τυφλά με τους τροϊκάνους που ανέβασαν τον τόνο τους για να φοβίσουν αυτούς που συμφωνούν διαφωνώντας μαζί τους; Μήπως έχουμε ραντεβού στην τύφλα μας με τους χουλιγκάνους της διεθνούς οικονομίας;
Ναι, απορώ. Όλα ξεκίνησαν από ρο. Ο Χάρος το έβγαλε από πάνω του κι έγινε Χάος. Είπε «Ή Εγώ ή το Χάος». Την ατάκα αυτή την έκλεψε και ο Αντωνάκεν, αλλά δεν του ανέβασε τον αριθμό των εισιτηρίων, μόνο την τιμή τους. Όταν ένας λαός προτιμά το χάος αντί για τον φερόμενο ως πρωθυπουργό του, μήπως το Χάος δεν είναι και τόσο χάος όσο το «Εγώ»; Μήπως το «Εγώ» είναι «Αυτοί»; Ή τ’ αφεντικά της Μέρκελ ή το χάος, είδα γραμμένο σε τοίχο που γκρεμίστηκε εδώ και χρόνια, άρα το φαντάστηκα.
Άκουσα ότι μετά και τα μαφιόζικα χτυπήματα απειλείται το ποδόσφαιρο στη χώρα μας με ξαφνικό θάνατο, ότι σκέφτονται δηλαδή κάποιοι να το σκοτώσουν για να μην υποφέρει. Περνώντας από ένα καφενείο μήπως βουτήξω τα αθλητικά από καμιά εφημερίδα άκουσα από έναν διαβαστερό, «Λείπει ο Μάρτης απ’ την προεκλογική;» Αμέσως κάποιος τον διόρθωσε: «Από τη Σαρακοστή εννοείς». Εκείνος όμως ήταν καλά προετοιμασμένος: «Σαρακοστή, ρε, έχουμε εδώ και χρόνια, δεν της λείπει κανένας μήνας». Όσο τα έλεγε αυτά όμως δεν άφηνε την εφημερίδα του στα νύχια μου.
Έφυγα από το καφενείο με τις εκλογές στο μυαλό μου και μια γουλιά φραπέ που κοινωνικοποίησα από ένα φρέσκο ποτήρι σε ξεχασμένο δίσκο. Το ποτήρι στην τσέπη μου και οι εκλογές στο μυαλό μου. Το τσουχτερό κρύο μου θύμισε ότι αν είχα φωτιά, θα κάπνιζα, αλλά δεν έχω σιγάρα. Για οικονομία σκεφτόμουν να μετατρέψω τον αναπτήρα μου σε ντίζελ. Αυτό απαγορεύεται όμως για την αποφυγή λαθρεμπορίου καυσίμων. Γι’ αυτό άλλωστε το πετρέλαιο θέρμανσης είναι απλησίαστο. Όταν αρχίσει να ζεσταίνει ο καιρός, κοντά στον Μάρτιο ο Θαμαράς θα παραγγείλει ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία για να μας πάει σ’ εκλογές να τον ψηφίσουμε ενόψει πολέμου. Δεν σκέφτεται ότι σε περίπτωση πολέμου οι Έλληνες δεν θέλουν επικεφαλής τους τύπο που δεν καταφέρνει ούτε τον αριθμό των δόσεων για χρέη στο δημόσιο να καθορίσει αν δε συμφωνούν οι κατακτητές.
Μέσα μου ακούω από κάτι υπουργούς, «Εσύ, εσύ κι εσύ κληρωθήκατε εθελοντές για να θυσιαστείτε». Έστριψα αριστερά για ν’ αποφύγω το βωμό, αλλά έπεσα σε διόδια και ούτε κέρμα στην τσέπη μου. Το χρέος βέβαια, έπεσε μαχόμενο, αλλά έπεσε πάνω μας και πρέπει κάποτε να σηκωθεί, μπας και περπατήσουμε να φτάσουμε κάπου. Πώς γίνεται να έχουμε δανειστές, αλλά όχι δανεικά; Αυτό με διέταξε να σκοντάψω σε μία πεσμένη υπόσχεση για να σταματήσω ν’ αναρωτιέμαι με τις απαντήσεις και όχι με τις απορίες. Η κοτρώνα η υπόσχεση όμως μου ψιθύρισε ότι τα έργα, αλλά και τα λόγια είναι περιττά. Τελικά θα νομοθετήσει η Κυβέρνηση ή η Βουλή, μπερδεύομαι, για νέες «θυσίες» μας υπέρ των, ας πούμε, δανειστών μας. Το κόλπο είναι απλό, καθυστερούμε χαρακτηριστικά ο παιχνίδι, ώστε από το πολύ μπλα-μπλα ο κόσμος να συνηθίσει και να θεωρεί ψηφισμένα ήδη τα πάντα. Οπότε μετά την ψήφιση δεν θα κουνηθεί βελόνα. Μια κατακλείδα κουφαίνει το δεξί αυτί μου με η σιγουριά ότι οι πρόωρες εκλογές θα γίνουν το 2016. Γεια σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου