Στις 20 Φεβρουαρίου κηδεύτηκαν τρεις σπουδαίοι Έλληνες εικαστικοί, Γιάννης Κουνέλλης, ο Γιάννης Βαλαβανίδης και ο Δημήτρης Μυταράς.
Δυο μέρες μετά, στις 22 Φεβρουαρίου πέθαναν ο σημαντικός ηθοποιός Θέμης Μάνεσης και ο μεγάλος σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος.
Τελευταία πέθαναν αρκετοί γνωστοί καλλιτέχνες και κάποιος συνωμοσιολόγος μπορέι να πει ότι από την ώρα που ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού η Λυδία Κονιόρδου κάθε μέρα πεθαίνουν πάνω από ένας γνωστοί καλλιτέχνες.
Ας δούμε όμως πώς έχουν τα πράγματα χρησιμοποιώντας τους μεγάλους αριθμούς.
Στην Ελλάδα κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια πεθαίνουν πάνω από 100 χιλιάδες άνθρωποι. Είναι πολύ λογικό την ίδια μέρα να πεθάνουν δύο λογιστές, δύο δικηγόροι, δύο καλλιτέχνες, για διαφορετικό λόγο ο καθένας και σίγουρα όχι επειδή υπουργός στο αντικείμενο της δραστηριότητάς είναι κάποιος συγκεκριμένος.
Θα πεις ναι, αλλά τις τελευταίες βδομάδες πεθαίνουν σχεδόν κάθε μέρα πάνω από ένας καλλιτέχνες. Μάλιστα. Ας δούμε όμως ότι το καλλιτεχνικό δυναμικό της χώρας μας αναπτύχθηκε ραγδαία αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Άρα έχουμε πολλούς καλλιτέχνες πάνω από 80 ετών με προσδόκιμο τα 90. Το μπάσκετ δεν αναπτύχθηκε τόσο μετά τον Πόλεμο, άρα έχουμε πολύ λιγότερους βετεράνους μπασκετμπωλίστες σε αυτή την ηλικία, άρα η πιθανότητα να πεθάνουν δύο μαζί είναι πολύ μικρή. Κι επειδή η πιθανότητα είναι ίδια με την στατιστική συχνότητα καταλαβαίνουμε γιατί δεν γίνεται αυτό. Σίγουρα όχι από τύχη καλή ή κακή.
Θα μπορούσαμε ευχαρίστως να συνεχίσουμε, θα προτιμούσαμε όμως να πείτε κι εσείς τη γνώμη σας. Ίσως άλλωστε είναι θέμα που δε σας πολυενδιαφέρει, δεν έχει σχέση με τη ζωή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου