Λέγαμε ότι δεν αποτελεί είδηση ούτε ότι ο Πρετεντέρης ψάχνει δουλειά, ούτε ότι δεν βρίσκει εύκολα. Πρόσφατα έφαγε πόρτα και από την Καθημερινή.
Ο Ολάντ όμως, αφού κάνει μια ηγετική τελευταία κίνηση ως πρόεδρος της Γαλλίας και εμφανιστεί ως εγγυητής της σταθερότητας και της ενότητας στην Ευρώπη με τη σύσκεψη στο παλάτι των Βερσαλιών, θα μπορέσει μετά να βρει μια θέσει στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, γιατί;
Επειδή θα είναι ο πιο αποτυχημένος πρόεδρος της Γαλλίας, που όχι μόνο δεν κατάφερε να επανεκλεγεί, αλλά ούτε καν να θέσει υποψηφιότητα για την επανεκλογή του. Ως γνωστόν μόνο αποτυχημένους θέλουν εκεί, αλλά ας μην το λέμε δυνατά, γιατί θα πάρει σιρά και ο Σαμαράς, αν και ο Βενιζέλος είναι πιο γερό χαρτί, αφού επί δικής του προεδρίας το ΠΑΣΟΚ από 44% έγινε μονοψήφιο.
ΔΙΑΚΟΠΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ
Επιτέλους τελευταία βλέπουμε τον υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας και όχι τον υπουργό Οικονομικών, με αφορμή την ένταση στις σχέσεις Γερμανίας-Τουρκίας εξαιτίας του δημοψηφίσματος στην Τουρκία και των εκλογών στη Γερμανία. Μάθαμε ότι έχει υπουργό Εξωτερικών και το Βέλγιο. Όταν οι σχέσεις μεταξύ δύο κρατών είναι πρώτα οικονομική, τότε δεν είναι καθόλου διπλωματική, είναι χύμα βίαιη.
Πρώτο απέτυχε στην Ελλάδα το μοντέλο ανάπτυξης της κατανάλωσης μέσω φτηνού δανεισμού. Και αυτό γιατί οι παλιές κυβερνήσεις μας δανείζονταν για να δώσουν στον κόσμο, αλλά όχι για ν' αγοράσει προϊόντα από νέα εργοστάσια, αλλά εισαγόμενα.
Μετά πήρε σειρά και απέτυχε το μοντέλο ανάπτυξης μέσω επιδοτήσεων από Ευρωπαϊκή Ένωση. Απέτυχε, όχι όμως επειδή είναι κακό μοντέλο, αλλά επειδή τις επιδοτήσεις τις παίρνανε λαμόγια με πράσινα και μπλε ρούχα και τις κάνανε προσωπική περιουσία, και όχι επένδυση για να ενισχυθεί η παραγωγική βάση της χώρας μας.
Τώρα αποτυγχάνει και το μοντέλο ανάπτυξης μέσω μεταρρυθμίσεων, αφού η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια χώρα σε αυτές και πάλι δεν κουνιέται φύλλο από δεσμίδες χαρτονομισμάτων. Κι αυτό επειδή απλά μεταρρυθμίσεις σημαίνει κόψιμο κοινωνικών δαπανών, υπερφορολόγηση των αδυνάμων, φορολογική ελάφρυνση των υψηλών εισοδημάτων, κατάργηση εργασιακών εισοδημάτων, πνίξιμο μισθών και συντάξεων.
Όλα τα παραπάνω μοντέλα απέτυχαν να φέρουν ανάπτυξη επειδή αυτοί που έκαναν πως τα εφαρμόζουν ξέχασαν (ίσως) ότι χωρίς λεφτά στο αγοραστικό κοινό κανείς δε θα φτιάξει κάτι σ' αυτή τη χώρα, γιατί δεν θα μπορέσει να το πουλήσει. Κι αν είναι να το πουλήσει στη Γερμανία θα πάει εκεί να στήσει το εργοστάσιο ή ό,τι άλλο.
Ποιο μοντέλο ανάπτυξης αναμένουμε; Χρειαζόμαστε αλματώδη ανάπτυξη, δηλαδή πρέπει να μπει μπρος ένα αερομοντέλο ανάπτυξης και στην ανάγκη, για ευχαριστηθεί το μάτι μας έστω, ας βάλουμε μπρος ένα μοντέλο μόδας.
Τα μοντέλα αυτοκινήτων έφεραν ανάπτυξη στη δεκαετία του '80 και ξεπεράστηκαν, λόγω ακριβών καυσίμων, τεκμηρίων και υψηλής ασφάλισης που και χαμηλά να ήταν αυτά, δεν έχουμε λεφτά για να κάνουμε τίποτα, όπου και να πάμε με το αυτοκίνητο.
Οι €-ηγέτες μιλούν επίσημα για την Ευρώπη πολλών ταχυτήτων. Δηλαδή οι χώρες πρέπει να φτιάχνουν έτσι τους προϋπολογισμούς τους ώστε να εξαθλιώνεται η κοινωνία τους για να προοδεύουν οι πλούσιες. Ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου