Good bye Antonaken

Ο Αντωνάκεν φεύγει. Αν θεωρούσε απαραίτητη την κυβέρνησή του αυτές τις στιγμές, γιατί δεν περίμενε να κινήσει τη διαδικασία για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας τον Μάρτιο, όπως του επιτρέπει το Σύνταγμα; Γιατί φοβόταν ότι μέχρι τότε θα τον είχε αδειάσει το κόμμα του, όπως έπαθε κάποτε, με δική του ενεργή συμμετοχή ο ΓΑΠ, θύμα κυβέρνησης «εθνικής ανάγκης» και τέτοιες πίπες.

Δηλαδή ο Αντωνάκεν όχι μόνο έμπλεξε την προεδρική εκλογή με πρόωρες εκλογές, αλλά με την προσωπική του πολιτική επιβίωση. Σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα είναι πολιτικά αχρείος. Καλά να πάθει η επίσημη δεξιά που αναγκάζεται να κατέβει στις εκλογές με τον τύπο αυτό και να υποστεί πανωλεθρία.

Ο Τσίπρας αποδείχτηκε ότι ενώνει όχι μόνο της αριστερά, αλλά και τον δημοκρατικό κόσμο, τον κόσμο της δουλειάς, τους νοικοκυραίους, τους νέους και βάλε. Οφείλουν όλοι να πουν ένα ευχαριστώ στον Αλέκο Αλαβάνο που τον ανέδειξε, άσχετα αν μετά το μετάνιωσε.

Η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου θα είναι υποψήφια βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, στη Β' Αθηνών. Γιατί άραγε όχι στα Ιωάννινα που τόσο ξεφ-τίμησε στις φοβερές κατά καιρούς ατάκες της;