ΟΝΕΙΡΟΒΡΩΜΙΟ

Από 20/3/2008

Η πλύστρα (1888) 

Ανρί ντε Τουλούζ Λοτρέκ

Με την απεργία των σκουπιδιάρηδων το αεροδρόμιο έγινε αεροβρώμιο. Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ συνεχίστηκε στο ποδηλατοβρώμιο με το σύνθημα: «Τσίπρα θεέ, πλύνε την ΠΑΕ.» (Την πράσινη)

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Βρώμη, την αιώνια πόλη που έχτισαν ο Βρώμος κι ο Βρωμύλος στους επτά λόφους των σκουπιδιών. Οι τοίχοι ακόμα βαμμένοι στο ίδιο βρώμα. Οι σακούλες παρκάρουν στους πεζόβρωμους. Περπατώ στο πεζοβρώμιο ακολουθώντας το ίδιο βρωμολόγιο.
 
Πίσω μου οι οδηγοί μαρσάρουν στον ίδιο ρυθμό: «Βρωμ-βρωμ».

Κρατιέμαι μην ανοίξει ο βρωμόστομάς μου. Γύρω μου κυριαρχεί ο φόβος και ο βρώμος. Το θέαμα βρωμακτικό. Σ’ όλη τη διαβρωμή με βρώμαζε η κραυγή της Νέας Βρωμοκρατίας με τη φωνή του υπουργού Υγείας Αβρωμόπουλου: «Μην πετάτε σκουπίδια στους κάδους, αλλά στους αστυνομικούς». (Μπερδεύτηκε ελαφρώς, αλλά η προτροπή του εισακούσθηκε)

Οι ληστές βρώμο παίρνουν, βρώμο αφήνουν και κάνουν τη δουλειά τους ανενόχλητοι. Ο βρωμονόμος εφαρμόζεται παντού.

ΛΗΣΤΕΥΘΕΙΣ: «Καλέ κύριε μπάτσε μου, εντάξει μ’ έκλεψαν το σπίτι, αλλά δεν σε ειδοποίησα. Μη μπεις μέσα, βρωμάς και ζέχνεις και θα ρυπάνεις όλα τα βρωμάτια του σπιτιού.»

Ο χημικός του κοντινού Γυμνασίου βαράει το κεφάλι του στον τοίχο επαναλαμβάνοντας σαν τρελός: «Χάθηκε να βάλω για το Χλώριο ή το Ιώδιο;» Αισθάνεται ενοχές που έβαλε διαγώνισμα για το Βρώμιο.

Δεν θέλω να το σκέφτομαι, αλλά δεν πειράζει, βρωμάτια να γίνει. Ας κάνω μια μικρή αναβρωμή:

Ο μικρός πρίγκιπας παλιά δεν φοβόταν. Μόλις όμως επέστρεψε από Οινούσσες και Βρωμούσες δεν ήταν πια βρωμαλέος κι επαναλάμβανε: «Τι φοβερό, το βρωμερό να μη μπορώ να πιω νερό. Για ν’ αντέξω τη δίψα σ’ αυτή την έρημο θα γίνω καμήλα βρωμάς». Ναι, αν μούσκευες τα ψωμιά, ήταν να ήταν όλα φτιαγμένα από βρώμη.

Ο βασιλιάς των σκουπιδιών τραγουδάει με συνοδεία ορχήστρας βρωματίου: «Έβγαλε βρώμα η Ιστορία ότι ξοφλήσαμε».

Ήρθε η ώρα της βρωμολαγνείας. Βρωμάει η δουλειά με το ασφαλιστικό, γιατί η κυβέρνηση παίζει βρώμικο παιχνίδι στην πλάτη των ασφαλισμένων.

Ο λαός τους πήρε είδηση γιατί τώρα είναι σίγουρος πια πως ό,τι βρωμάει δεν είναι χρυσός.

Ευτυχώς μέσα στο σπίτι είναι καλύτερα. Δεν έχει η τηλεόραση δελτία ειδήσεων, αλλιώς ήμαστε όλοι για το Βρωμοκαΐτειο.

Η ξανθιά είναι ξαπλωμένη στα σκουπίδια η μαμά της βγαίνει στο κεφαλόσκαλο και τη φωνάζει.
ΜΑΜΑ: Έλα σπίτι, κόρη μου, βρωμάει. 
ΞΑΝΘΙΑ: Γιατί; Εδώ δε βρωμάει;

Μ’ έπιασε μια λιγούρα και ήθελα να περιβρωμιάσω. Σταμάτησα να πιω ένα ουζάκι στην Καλλιβρωμίου και πήρα τηλέφωνο την αγαπημένη μου: «Στρώσε το βρώμα σου για δυο». (Για δυο σακούλες σκουπιδιών που σου φέρνω, μην τις πετάξω στον κάδο)

Πήρα των βρωματιών μου κι εξαφανίστηκα.