Αφού το καλοκαίρι οι τηλεθεατές μειώνονται δραματικά, οι επαναλήψεις τώρα πιάνουν τόπο. Θα μειώσουν και τους χειμερινούς τηλεθεατές. Για να είναι στο πνεύμα της εποχής η σειρά «Εργαζόμενη γυναίκα», η Ελένη Ράντου δεν πληρώθηκε ποτέ.
Ναι, βαρεθήκαμε ν’ ακούμε ότι παίζεται ακόμα το «Κωνσταντίνου και Ελένης», αυτό όμως δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα ακολουθούν.
Μην παραπονιέστε για το επίπεδο του τηλεοπτικού προγράμματος. Δεν βρίσκεται τόσο χαμηλά μόνο λόγω κρίσης, αλλά και λόγω επιχειρηματικής λογικής. Ήταν παράλογο κανάλια να προσφέρουν πλουσιοπάροχα πανάκριβα προγράμματα και οι διοικήσεις τους να είναι σίγουρες ότι μπαίνουν μέσα οικονομικά και δεν υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης. Τότε τα κανάλια ήταν προπαγανδιστές και εκβιαστές της εξουσίας για να δώσει στ’ αφεντικά εργολάβους κρατικά έργα.
Μετά το 2004 όμως και τους Ολυμπιακούς του «Δώσε κι εμένα μπάρμπα», τα κρατικά έργα άρχισαν να πέφτουν και σχεδόν ταυτόχρονα άρχισε να χαμηλώνει υποκριτικά τα μάτια και το επίπεδο του δωρεάν τηλεοπτικού προγράμματος. Αυτό που συμβαίνει το τελευταίο χρονικό διάστημα δεν είναι παροδικό, είναι η φυσιολογική εξέλιξη για την οποία η κρίση ήταν απλώς ο καταλύτης που επιτάχυνε τη διαδικασία.
Στην τηλε-μητρική χώρα, τις ΗΠΑ η ελεύθερη τηλεόραση (μη καλωδιακή, στην Ελλάδα μη συνδρομητική) μεταδίδει ταινίες τριακονταετίας απαλλαγμένες από πνευματικά δικαιώματα, επαναλήψεις σειρών που δεν έχει νόημα πια να δει κανείς, στις νότιες πολιτείες μεξικανικά συγκροτήματα με άπειρες κιθάρες… ακόμα και οι ατέλειωτες συζητήσεις για ασήμαντα θέματα θεωρούνται ακριβά προγράμματα. Το δυσάρεστο μέλλον της ελληνικής τηλεόρασης το φανέρωσε η δράση του Νίκου Μαστοράκη, όταν εξασφάλιζε για το STAR επαναλήψεις σειρών όπως «Χαβάι-5-0», (η παλιά με τον Τζακ Λορντ) «Μπονάτσα», «Μάχη» (με τον μακαρίτη Βικ Μόροου) και δε θυμόμαστε ποιες άλλες. Μη μας φανεί παράξενο αν αύριο δούμε στις δωρεάν μικρές οθόνες μας ξανά τον περιβόητο «Μάννιξ», το «Λούσιλ Μπολ Σόου» ή το θρυλικό «Πέιτον Πλέις». 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου