Γιατί να θυμάμαι τον Σκανδαλίδη;

Κάθε πολιτικός αφήνει στη μνήμη μας κάτι από το έργο του. Ο Πεπονής, ας πούμε, άφησε τον «Νόμο Πεπονή» για τις προσλήψεις στο Δημόσιο, νόμο που θεσμοθετεί το κατακαημένο πια ΑΣΕΠ.  Ο Λαλιώτης μένει στη μνήμη μας εκτός άλλων και για το Αεροδρόμιο Σπάτων και για τη ζεύξη Ρίου Αντίρριου.

Ο Σκανδαλίδης γιατί θα μείνει στην ιστορία; Τι έκανε στη ζωή του αυτός ο κύριος ως βουλευτής ή υπουργός; Μόνο τον εκλογικό νόμο γελοιοτήτων που εμποδίζει την εκπροσώπηση του 19% του εκλογικού σώματος που ψήφισε έφγκυριο; Σχεδόν ένας στους πέντε.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος μένει γιατί το μπόνους των 40 βουλευτών στο πρώτο κόμμα τους έκανε 50.

Ο Χρυσοχοΐδης παίζει να τον θυμόμαστε ανάμεσα στο "δεν διάβασα το Μνημόνιο" και το προεκλογικό στρατόπεδο συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών στην Αμυγδαλέζα Μενιδίου.

Τη Διαμαντοπούλου θα την θυμόμαστε ως μόνο υπουργό Παιδείας της φωτοτυπίας που κατάφερε μια χρονιά να αφήσει για μήνες τους μαθητές χωρίς βιβλία. 

Τον Άκη Τσοχατζόπουλο θα τον θυμόμαστε για τις μίζες των υποβρυχίων και άλλων μπινελικίων. 

Τον Λοβέρδο σίγουρα θα τον θυμόμαστε ως τον μόνο υπουργό Υγείας που κατάφερε να αφήσει τα δημόσια νοσοκομεία χωρίς βαμβάκι, μπεταντίν και άλλα σπάνια είδη.