Εχεις παρκάρει το αυτοκίνητό σου κανονικά και με τον νόμο. Οπως χρόνια. Κανένα απαγορευτικό, κανένα σημείωμα του δήμου που να λέει ότι αύριο κάτι θα γίνει και πρέπει να αφήσεις κενή τη θέση. Πενήντα - εκατό μέτρα από το σπίτι σου. Και σύρριζα στο πεζοδρόμιο, να μην ενοχλείς.
Κοντά στη μικρή πλατεία με το κάπως σκοτεινό όνομα, «Κυνοσάργους» · κάποια στιγμή το ’ψαξες κι έμαθες πως εδώ μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα από τα τρία γυμναστήρια της Αθήνας, αποκλειστικά για τα μη γνήσια Αθηναιόπουλα αυτό. Και ήταν και τόπος ιερός του Ηρακλή, με ναό του· κάποια φορά ένας «κύων αργός», σκύλος ταχύτατος, άρπαξε πεινασμένος ένα κοψίδι από τα σφάγια της θυσίας και βγήκε τ’ όνομα. Κι ύστερα ήρθε ο Αντισθένης ο Κυνικός κι άνοιξε τη σχολή του - υπάρχει κοντά ένας δρόμος με το όνομά του, κάτι να θυμίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου