ΑΠΟ ΣΚΑΤΕΔΡΑΣ

-Οι έδρες σας δεν σας ανήκουν.
-Δεν είναι δικιά μου η έδρα μου; Και τότε ποιος σε χέζει;

Το θυμούνται οι κομματικοί αρχηγοί κάθε που τους φεύγει ένας βουλευτής.

Το θυμήθηκε και ο Σαμαράς, αν και το ξέχασε το ’93 όταν αποσκιρτούσε από τη ΝΔ του Μητσοτάκη ο Συμπιλίδης – Κιλκίς και άφηνε τον ψηλό με 150 έδρες.

(Βέβαια, οι 151 χρειάζονται μόνο για να πάρεις την ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Με 150 δεν περνάει καμία πιθανή πρόταση μομφής)

Σύμφωνα με το Σύνταγμα όμως ο βουλευτής δεν εκπροσωπεί ούτε το κόμμα του φυσικά, ούτε την περιφέρειά του, αλλά το Ελληνικό Έθνος. Αφού εκλέγεται όμως από μια εκλογική περιφέρεια, στους ψηφοφόρους της απολογείται.

Πώς όμως μια εκλογική περιφέρεια μπορεί να ανακαλέσει την εμπιστοσύνη της σε εν ενεργεία βουλευτή που εξέλεξε; Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα.

Πολιτικοί ηγέτες της δραχμής, παρακαλώ πολύ μέχρι να συμπληρωθεί η παραπάνω συνταγματική έλλειψη, μέχρι τότε, κόφτε μαχαίρι την ηλίθια έκφραση «Δε σας ανήκουν οι έδρες σας». Εκτός του ότι βρωμάει η δουλειά, είναι σα να λέτε ότι η προσωπικότητα του κάθε υποψήφιου δεν φέρνει ψήφους. Τότε γιατί βάζατε στις λίστες σας τον Βασιλείου και τη Σελήνη του Φωσκώλου;

ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟΝ
Μη νευριάσω πάλι! Πάρτε ένα τραγούδι,

Ρε μπας και ως απλός στιχουργός είχα προβλέψει την περίοδο της κρίσης;