Ο μόνος τρόπος να μαζέψει το κράτος φόρους είναι κρατικός. Γι’ αυτό δεν πιάνει.
Πολιτική σκέψη με οικονομικό περιεχόμενο και ερωτικές προεκτάσεις: «Αν 1,5 δισεκατομμύριο Κινέζοι μια φορά στη ζωή τους βουτήξουν μια μπουκιά ψωμί σε ελληνικό λάδι, ξεχρεώσαμε για χίλια χρόνια». (Από μια παπάρα)
Δυστυχώς αυτό θα μπορούσε να είναι ιδέα μόνο του υπουργού Οικονομίας. Δηλαδή ανεφάρμοστη και άφραγκη.
Η δική μας πρόταση: Κάθε κρατική υπηρεσία ή οργανισμός (κ.λπ. δημόσιες δυνάμεις) για οποιοδήποτε έξοδο κάνει (ό,τι λεφτά δίνει, χαρίζει, ξεχνάει να πάρει) να πληρώνει επί τόπου 20% φόρο. Και για ν’ αποφύγουμε διαδικασίες που καθυστερούν τη δουλειά, κάθε υπάλληλος να πληρώνει από την τσέπη του και μετά να τα παίρνει από την υπηρεσία του.
Για τους πλούσιους μην προτείνει κάνας μαλάκας ν’ αυξηθεί ο φόρος στα είδη πολυτελείας. Το πολύ-πολύ να κλείσουν τα καλά μαγαζιά και οι πλούσιοι θ’ αγοράζουν τα καλά και τ’ ακριβά τους από τηλεφώνου και θα τα πληρώνουν σε μαύρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου